Το Σάββατο το βράδυ, άνοιξε τις πύλες του επίσημα το Αρχαίο Θεάτρο στη Μαρώνεια μετά από περίπου 2.300 χρόνια απραξίας. Πέντε χρόνια προσπάθειας και αρκετών αιώνων σιγής, το θέατρο ξαναζωντάνεψε… με την Λυδία Κονιόρδου να ερμηνεύει «Μονολόγους του Ευριπίδη», υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Γκόνη. Περίπου 200 θεατές παρακολούθησαν αυτήν την ιστορική παράσταση.
Όπως σημειώνει στο χαιρετιστήριο μήνυμά του, στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας, ο δικηγόρος και πρώην βουλευτής κ. Στυλιανός Μπλέτσας, "Πριν μερικά χρόνια ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είχε την έμπνευση και πήρε την πρωτοβουλία να συγκροτήσει τον πρώτο πυρήνα του συλλόγου των Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας. Ηταν ένα όραμα μακρινό αλλά και μεγάλο, να γίνει η αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου, η αποκατάσταση του όλου χώρου και να καταστεί κέντρο πολιτισμού και Παιδείας σε ποιοτική ιστοτιμία με τα άλλα γνωστά θέατρα της Ελλάδος, μια Επίδαυρος στη Θράκη"...
"Το όλο ζήτημα Θεάτρου Μαρώνειας προκάλεσε ευρύτερη ευαισθησία, υιοθετήθηκε από την τοπική κοινωνία και τους φορείς της, αλλά για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, η ιδέα να κινητοποιήσει δυνάμεις έπρεπε το κοινωνικό αίτημα να συναντήσει το χρέος και την έμπρακτη μέριμνα της πολιτείας. Τα χρόνια περνούσαν και παρόλους τους γνωστούς αργούς ράθυμους ελληνικούς ρυθμούς και ταχύτητες, ήδη έχουμε την ικανοποίηση να ακουσθεί για πρώτη φορά ο οικουμενικός λόγος των αρχαίων Ελλήνων τραγικών.
Η προσπάθεια θα συνεχισθεί, η αρχή έγινε, μένει δρόμος μεγάλος, αλλά αξίζει να τον διανύσουμε κινούμενοι από την πεποίθηση πως το θέατρο αυτό στη Μαρώνεια μπορεί και πρέπει να εκπέμψει ελληνικότητα, δηλαδή πολιτιστική οικουμενικότητα, διαχρονικά στοιχεία του αρχαιοελληνικού τραγικού Λόγου. Επείγουσα ανάγκη ο Σύλλογος Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας να ενδυναμωθεί με νέα πρόσωπα για να υπάρξει συνέχεια" καταλήγει ο κύριος Μπλέτσας.
Για ένα όνειρο ζωής που γίνεται πραγματικότητα έκανε λόγο ο δήμαρχος Μαρώνειας Χρήστος Παπανικολάου. Ένας Μαρωνίτης ο κ. Κωνσταντινίδης, είχε παροτρύνει χρόνια πριν τους ανθρώπους της περιοχής να πραγματοποιήσουν ανασκαφές στην περιοχή, λέγοντας ότι εδώ βρίσκεται το αρχαίο θέατρο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παππού, όπως τον λένε, εξέφρασε ο δήμαρχος, προσθέτοντας, ότι «πραγματικά δικαιώθηκε». Τον θεωρούμε πρωτεργάτη, γιατί είναι αυτός που ξεκίνησε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια.
Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αναστήλωσης του θεάτρου, δήλωσε:
"Στη Θράκη, στη γη του Ορφέα, υπήρχαν τρία αρχαία θέατρα. Στα Αβδηρα του Δημόκριτου, στη Σαμοθράκη των Καβειρίων Μυστηρίων και στη Μαρώνεια με τον υπέροχο οίνο που, σύμφωνα με τον Όμηρο, χάρισε στον Οδυσσέα ο ιερέας Μάρων.
Για τα δύο πρώτα, απλά γνωρίζουμε τους χώρους στους οποίους ήταν κτισμένα. Δεν έχει βρεθεί ούτε μία πέτρα. Δυστυχώς. Το θέατρο της Μαρώνειας, ήταν πιο τυχερό. Θαμένο για δεκαοκτώ περίπου αιώνες, δεν ενοχλήθηκε καθόλου απο τις βίαιες ιστορικές αλλαγές που έζησε ο τόπος.
Στις αρχές όμως του 1900 κι ενώ οι Μαρωνίτες έκτιζαν το δημοτικό σχολείο, βγήκαν στην επιφάνεια μερικές πέτρες και χωρίς να το κουράσουν το θέμα, πήραν όσα εδώλια τους χρειαζόταν και έκτισαν με αυτά το άνω διάζωμα. Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να αναστηλωθεί ή όχι. Ήμουν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αναστήλωσης και λειτουργίας του θεάτρου, για πολλούς λόγους. Πρωτοστάτησα μάλιστα στη σύσταση του Συλλόγου Φίλων Αρχαίου Θεάτρου Μαρώνειας και μέσα σε δέκα χρόνια είδαμε το όνειρό μας να παίρνει σάρκα και οστά.
Το πληγωμένο θέατρο αναστηλώθηκε σε επιτρεπτά επίπεδα και άνοιξε και πάλι την αγκαλιά του για να δεχθεί τους πρώτους θεατές."
Όπως σημειώνει στο χαιρετιστήριο μήνυμά του, στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας, ο δικηγόρος και πρώην βουλευτής κ. Στυλιανός Μπλέτσας, "Πριν μερικά χρόνια ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είχε την έμπνευση και πήρε την πρωτοβουλία να συγκροτήσει τον πρώτο πυρήνα του συλλόγου των Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας. Ηταν ένα όραμα μακρινό αλλά και μεγάλο, να γίνει η αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου, η αποκατάσταση του όλου χώρου και να καταστεί κέντρο πολιτισμού και Παιδείας σε ποιοτική ιστοτιμία με τα άλλα γνωστά θέατρα της Ελλάδος, μια Επίδαυρος στη Θράκη"...
"Το όλο ζήτημα Θεάτρου Μαρώνειας προκάλεσε ευρύτερη ευαισθησία, υιοθετήθηκε από την τοπική κοινωνία και τους φορείς της, αλλά για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, η ιδέα να κινητοποιήσει δυνάμεις έπρεπε το κοινωνικό αίτημα να συναντήσει το χρέος και την έμπρακτη μέριμνα της πολιτείας. Τα χρόνια περνούσαν και παρόλους τους γνωστούς αργούς ράθυμους ελληνικούς ρυθμούς και ταχύτητες, ήδη έχουμε την ικανοποίηση να ακουσθεί για πρώτη φορά ο οικουμενικός λόγος των αρχαίων Ελλήνων τραγικών.
Η προσπάθεια θα συνεχισθεί, η αρχή έγινε, μένει δρόμος μεγάλος, αλλά αξίζει να τον διανύσουμε κινούμενοι από την πεποίθηση πως το θέατρο αυτό στη Μαρώνεια μπορεί και πρέπει να εκπέμψει ελληνικότητα, δηλαδή πολιτιστική οικουμενικότητα, διαχρονικά στοιχεία του αρχαιοελληνικού τραγικού Λόγου. Επείγουσα ανάγκη ο Σύλλογος Φίλων του Αρχαίου Θεάτρου της Μαρώνειας να ενδυναμωθεί με νέα πρόσωπα για να υπάρξει συνέχεια" καταλήγει ο κύριος Μπλέτσας.
Για ένα όνειρο ζωής που γίνεται πραγματικότητα έκανε λόγο ο δήμαρχος Μαρώνειας Χρήστος Παπανικολάου. Ένας Μαρωνίτης ο κ. Κωνσταντινίδης, είχε παροτρύνει χρόνια πριν τους ανθρώπους της περιοχής να πραγματοποιήσουν ανασκαφές στην περιοχή, λέγοντας ότι εδώ βρίσκεται το αρχαίο θέατρο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παππού, όπως τον λένε, εξέφρασε ο δήμαρχος, προσθέτοντας, ότι «πραγματικά δικαιώθηκε». Τον θεωρούμε πρωτεργάτη, γιατί είναι αυτός που ξεκίνησε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια.
Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αναστήλωσης του θεάτρου, δήλωσε:
"Στη Θράκη, στη γη του Ορφέα, υπήρχαν τρία αρχαία θέατρα. Στα Αβδηρα του Δημόκριτου, στη Σαμοθράκη των Καβειρίων Μυστηρίων και στη Μαρώνεια με τον υπέροχο οίνο που, σύμφωνα με τον Όμηρο, χάρισε στον Οδυσσέα ο ιερέας Μάρων.
Για τα δύο πρώτα, απλά γνωρίζουμε τους χώρους στους οποίους ήταν κτισμένα. Δεν έχει βρεθεί ούτε μία πέτρα. Δυστυχώς. Το θέατρο της Μαρώνειας, ήταν πιο τυχερό. Θαμένο για δεκαοκτώ περίπου αιώνες, δεν ενοχλήθηκε καθόλου απο τις βίαιες ιστορικές αλλαγές που έζησε ο τόπος.
Στις αρχές όμως του 1900 κι ενώ οι Μαρωνίτες έκτιζαν το δημοτικό σχολείο, βγήκαν στην επιφάνεια μερικές πέτρες και χωρίς να το κουράσουν το θέμα, πήραν όσα εδώλια τους χρειαζόταν και έκτισαν με αυτά το άνω διάζωμα. Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να αναστηλωθεί ή όχι. Ήμουν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αναστήλωσης και λειτουργίας του θεάτρου, για πολλούς λόγους. Πρωτοστάτησα μάλιστα στη σύσταση του Συλλόγου Φίλων Αρχαίου Θεάτρου Μαρώνειας και μέσα σε δέκα χρόνια είδαμε το όνειρό μας να παίρνει σάρκα και οστά.
Το πληγωμένο θέατρο αναστηλώθηκε σε επιτρεπτά επίπεδα και άνοιξε και πάλι την αγκαλιά του για να δεχθεί τους πρώτους θεατές."
Πηγή: arxaiotheatro.gr, Εφημερίδα Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω