Με αφορμή την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, ένα αφιέρωμα σε εκείνους που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν προσπαθώντας να καθαρίσουν από νάρκες...
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Β΄ΠΠ) ξεκίνησε η προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας. Μια από τις προτεραιότητες ήταν ο καθαρισμός, σε ξηρά και θάλασσα από τις νάρκες που είχαν τοποθετήσει Γερμανοί και Βούλγαροι την περίοδο της Κατοχής.
Ο ελληνικός λαός πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος από τις ανατινάξεις ναρκών, είτε κατά την εξουδετέρωσή τους, είτε πέφτοντας επάνω κατά λάθος. Ο εχθρός ήταν ύπουλος. Πολλοί ήταν αυτοί που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν, πολλοί δε έμειναν ανάπηροι στην υπόλοιπη ζωή τους.
Και η Περιφέρεια της Αλεξανδρούπολης αντιμετώπισε ανάλογα περιστατικά τόσο στη θάλασσα όσο και στη ξηρά. Στο λιμάνι δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν μεγάλα πλοία καθώς, το Θρακικό Πέλαγος ήταν διάσπαρτο από νάρκες. Ο αγροτικός πληθυσμός επίσης κινδύνευε καθημερινά, καθώς πολλά χωράφια και αμπέλια ήταν ναρκοθετημένα.
Σε εμπιστευτική αναφορά του ο Ναυτικός Ακόλουθος (USNR) Thomas D. Spencer από την Αθήνα το Μάιο του 1945 σημείωνε ότι το εμπόριο από την Αλεξανδρούπολη συνίστατο σε περιστασιακές αποστολές καϊκιών προς νότο και την Καβάλα. Ο καπετάνιος Παπαγιάννης, ο Έλληνας Ειδικός Σύμβουλος της Ασφάλειας (NOIC) τόσο για την Καβάλα όσο και για την Αλεξανδρούπολη είχε εξασφαλίσει τη διαβεβαίωση από τους Βρετανούς ότι σύντομα θα σχηματίζονταν ένα κανάλι ασφαλείας - καθαρό από νάρκες μεταξύ των δυο λιμανιών.
Σε εκείνες τις αποστολές καϊκιών συγκαταλέγονταν και το καταληφθέν βουλγαρικό καΐκι, που εκτελούσε δρομολόγια προς τη Λήμνο, μεταφέροντας πίσω πρόσφυγες.
(Ο Αμερικανός επιτετραμμένος είχε συντάξει την έκθεση κατά την επίσκεψη του στη Θράκη και τη συνάντησή του με τον Γενικό Διοικητή Αλ. Παπαθανάση).https://www.elia.org.gr/userfiles/pdf_archieve/1945...
Θα δούμε παρακάτω την έλευση των Βρετανών ναυτικών να επιδίδονται στην αλίευση ναρκών από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Επειδή τα περιστατικά θανάτων ή τραυματισμών ήταν σχεδόν καθημερινά η Ταξιαρχία όρισε αμοιβή 30.000 δρχ. σε όποιον ανακάλυπτε νάρκη και ειδοποιούσε τις αρχές.
Ίσως έτσι ήθελε να αποτρέψει κι εκείνους – που αγνοώντας τους κινδύνους προσπαθούσαν να αφαιρέσουν μόνοι τους το μπαρούτι από τη νάρκη, με τραγικά αποτελέσματα τις περισσότερες φορές.
Δυστυχώς οι ναρκοθετήσεις με θλιβερά αποτελέσματα υπήρξαν και την περίοδο του εμφυλίου, σκοτωμοί, ακρωτηριασμοί, τραυματισμοί.
Ίσως σπάνια, όμως και σήμερα κατά καιρούς ακούμε για «ορφανές» νάρκες, κατάλοιπα του πολέμου που καλούνται οι Ένοπλες Δυνάμεις να εξουδετερώσουν.
Με την ευκαιρία της γιορτής των Ενόπλων Δυνάμεων στις 21 Νοεμβρίου σκέφθηκα να αναζητήσω εκείνους που είτε έχασαν τότε τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν προσπαθώντας να καθαρίσουν την περιοχή της Αλεξανδρούπολης - ως ελάχιστο φόρο τιμής.
Ανάμεσα στους νεκρούς την περίοδο εκείνη υπήρξαν και ξένοι στρατιώτες.
Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα γράψει για τους τρεις νεαρούς Βρετανούς ναυτικούς που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να καθαρίσουν τη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Το ναρκαλιευτικό τους, ελάχιστα μίλια από το Φάρο είχε προσκρούσει σε νάρκη στις 4 Οκτωβρίου 1945, με αποτέλεσμα το σκάφος ν΄ ανατιναχθεί. Από την ανατίναξη υπήρξαν νεκροί και τραυματίες. Οι τραυματίες την επομένη ημέρα, συνοδεία γιατρού μεταφέρθηκαν στην Καβάλα. (www.alexpolisonline.com/2024/12/blog-post_7.html)
Δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση το Θρακικό Πέλαγος έκρυβε ακόμη θανατηφόρες παγίδες από τις ποντισμένες νάρκες.
Τον Μάρτιο του 1947 ο Ι. Τρίγκαλας, Ύπαρχος του α/π ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ θα πληροφορούσε το Λιμεναρχείο ότι κατά τον πλου του προς το λιμάνι διαπίστωσε πως πολλοί σημαντήρες των ναρκών του διαύλου Σαμοθράκης - Αλεξανδρούπολης είχαν κοπεί.
Αυτό εγκυμονούσε κινδύνους για τα παραπλέοντα σκάφη, που μπορούσαν να πέσουν στα ναρκοπέδια. Έκανε δε αναφορά στα ναυάγια του επιβατηγού ΧΕΙΜΑΡΡΑ και του πετρελαιοκίνητου αλιευτικού ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, που συνέβησαν με διαφορά δύο ημερών.
Θα ήθελα εδώ να προσθέσω ότι το ναυάγιο του ΧΕΙΜΑΡΡΑ προκλήθηκε τα ξημερώματα της 19ης Ιανουαρίου 1947. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από τη Θεσσαλονίκη για τον Πειραιά με πάνω από 600 άτομα - επιβάτες και πλήρωμα.
Ακόμη και σήμερα οι απόψεις για το πως προκλήθηκε ο ελληνικός Τιτανικός (το αποκάλεσαν έτσι λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού των ναυαγών) δεν είναι ξεκάθαρες. Άλλοι μιλούν ότι το πλοίο προσέκρουσε σε μαγνητική νάρκη, άλλοι σε ύφαλο από λάθος χειρισμό του καπετάνιου και άλλοι, επειδή μετέφερε πολλούς πολιτικούς κρατούμενους συνοδεία χωροφυλάκων ότι υπήρξε σαμποτάζ.
Δύο μέρες μετά στις 21/1/1947 η μηχανότρατα "ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ" του Μανώλη Καρδαμύλα που είχε αποπλεύσει από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα κατευθυνθεί Β.Α. της Σαμοθράκης 10 περίπου μίλια από τις ακτές. Καθώς ψάρευε στη θέση "Πάγκος" προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε αύτανδρο.
Την ίδια ώρα το αλιευτικό "Αγία Παρασκευή" του Γεωργίου Νικήτα, που ψάρευε κοντά αντιλήφθηκε να σβήνουν απότομα τα φώτα του σκάφους και υπέθεσε ότι τα έσβησε για να μετακινηθεί σε άλλο σημείο.
Το Λιμεναρχείο αποφάνθηκε ότι το "ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ" είτε αλίευσε νάρκη με τα δίκτυα του, είτε υπήρξε έκρηξη νάρκης κοντά και από το τράνταγμα βυθίστηκε.
Πλήρωμα ήταν οι: Χαρ. Δημητριάδης (μηχανικός 40 ετών), Γεώργιος Κυριακάκης (35 ετών, πατέρας 4 παιδιών), Γιάννης Κυριακάκης (45 ετών, πατέρας 4 παιδιών), Νικόλαος Μιχ. Γιαννουλάκης ή Κόλλιας (35 ετών παντρεμένος), Μιχαήλ Καρακατσάνης (19 ετών. Ο πατέρας του Νικήτας είχε πνιγεί τον προηγούμενο χρόνο κοντά στη Λήμνο σε ναυάγιο ιστιοφόρου), και Θεόδωρος Ατζέμης (22 ετών, πατέρας ενός παιδιού).
Το πτώμα του Ν. Γιαννουλάκη βρέθηκε ανατολικά της Σαμοθράκης στις 27/1/1947. Η εφημερίδα "Ελεύθερη Θράκη" στις 7/2/1947 γράφει ότι βρέθηκε στη θέση "Δόνια".
Επειδή δεν κατάφερα να ταυτοποιήσω τη θέση "Δόνια" υπέθεσα ότι ίσως πρόκειται για την παραλία του "Φονιά". Το πτώμα αναγνωρίστηκε από το Λιμεναρχείο Αλεξανδρούπολης από το χρυσό δακτυλίδι που φορούσε με τα αρχικά της γυναίκας του, τάφηκε δε στον τόπο όπου βρέθηκε. Επίσης στην παραλιακή θέση "Θέρμη" βρέθηκαν και 17 ψαροκασέλες. Στον τόπο διατάχθηκε να μεταβεί σκάφος του Λιμενικού για την ανεύρεση τυχόν και των άλλων πνιγμένων.
Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε ανακοινώσει ως επικίνδυνους για τη ναυσιπλοΐα τους διαύλους της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης και του Βόλου.
Ήταν επιτακτική λοιπόν ανάγκη να σταλούν ναρκαλιευτικά σκάφη για τον καθαρισμό του Θρακικού Πελάγους. Πράγματι τον Απρίλιο θα καταπλεύσουν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έξι ναρκαλιευτικά.
 |
| Τα ναρκοπέδια των Ελληνικών Θαλασσών https://methormisakathektou.blog |
Το τεράστιο έργο της ναρκαλιείας το επωμίστηκε αποκλειστικά το Ναυτικό, με τα πενιχρά για την εποχή εκείνη μέσα κι εφόδια που διέθετε. Τα στοιχεία για τα ναρκοπέδια δόθηκαν από τα επιτελεία των Γερμανών και Ιταλών, που είχαν προβεί στις ναρκοθετήσεις.
Οι Ιταλοί το 1943 είχαν ναρκοθετήσει τον Πατραϊκό Κόλπο ενώ στον υπόλοιπο θαλάσσιο χώρο, τα μισά από τα ναρκοπέδια που ποντίστηκαν, διαπιστώθηκε ότι ποντίστηκαν το πρώτο εξάμηνο του 1944, όταν δηλαδή οι Γερμανοί άλλαξαν την πολεμική τους τακτική και από επιτιθέμενοι έγιναν αμυνόμενοι.
Εκμεταλλευόμενοι το μεγάλο μήκος των ακτογραμμών μας, όπως και το πλήθος των νησιών μας, απέκλεισαν τη χώρα με δύο μεγάλες ναρκοθετήσεις. Η μια άρχιζε από την Αλεξανδρούπολη και κατέληγε στην Κέρκυρα, ενώ η δεύτερη τοποθετήθηκε στα ανατολικά, από τα Δαρδανέλια μέχρι τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες, το νότιο Αιγαίο και την Κρήτη. (https://perialos.blogspot.com/2014/07/1945-1951.html)
Στις 23 Απριλίου 1947 σ’ ένα από τα ναρκαλιευτικά, κατά τη χρησιμοποίηση του συρματόσχοινου για την αλίευση νάρκης στο δίαυλο Αλεξανδρούπολης - Σαμοθράκης τραυματίστηκε ελαφρά στο δεξί του χέρι ο Ύπαρχος του σκάφους Μάρκος Φώσκολος από την Τήνο. Επίσης ελαφρά τραυματίστηκε με κάταγμα στο αριστερό χέρι ο Ναύκληρος Νικόλαος Καλλίτσης από τον Πειραιά. Και οι δυο μεταφέρθηκαν στο Στρατιωτικό* Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης για νοσηλεία.
Εκτός από τη θάλασσα και η ξηρά έκρυβε στα σπλάχνα της νάρκες.
Το Συνεργείο Εξουδετέρωσης Ναρκών ανήμερα Πρωτομαγιάς του 1947 κατέστρεφε τις συλλεγμένες νάρκες στα ναρκοπέδια της Γέφυρας Βανικιώτη, όταν η ανατίναξη μιας από αυτές τραυμάτισε θανάσιμα τον 22χρονο στρατιώτη Δημήτρη Γ. Αρές από το χωριό Κωστή (Σοφικό) Διδυμότειχου.
Από την έκρηξη τραυματίστηκε σοβαρά σε διάφορα σημεία του σώματός του ο Ανθυπολοχαγός Ιωνάς Θεοδ. Ζαχαριάδης κλάσεως 1939 από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης για νοσηλεία.
Στο ίδιο νοσοκομείο μεταφέρθηκε για νοσηλεία και ο ελαφρότερα τραυματισμένος σε διάφορα σημεία του σώματός του στρατιώτης Ιωάννης Γεωρ. Πλαστήρας ετών 22 από τη Νέα Κούκλενα Βέροιας.
Στις 26 Ιουνίου 1947 οι στρατιώτες της Διμοιρίας Ναρκοσυλλεκτών Κωνσταντίνος Βόντας από την Αθήνα, κλάση 1941 και ο Γεώργιος Κυπραίος από την Τήνο, κλάσεως 1945 προσπαθούσαν να περισυλλέξουν μια νάρκη κοντά στ’ αμπέλια της Νέας Χηλής. Δυστυχώς η νάρκη εξερράγη με αποτέλεσμα την πολτοποίηση των δύο ανδρών. Ότι απέμεινε μαζεύτηκε από τους συναδέλφους τους και μεταφέρθηκαν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο και από εκεί στο νεκροταφείο όπου και θάφτηκαν (εφημερίδα "Ελεύθερη Θράκη").
Εδώ οφείλω μια επισήμανση. Καθώς αναζητούσα περισσότερες πληροφορίες για τον Γ. Κυπραίο από την Τήνο, που γράφει παραπάνω η εφημερίδα, βρήκα ότι την ίδια ημερομηνία (26/6/1947) και στην ίδια θέση είχε σκοτωθεί από νάρκη ο Νικόλαος Κυπραίος του Ιωάννη, Στρατιώτης, που γεννήθηκε στη Μύκονο Κυκλάδων το 1922, του 557 Τ.Π. Φονεύθηκε στο ναρκοπέδιο Β.Δ. Αλεξανδρουπόλεως από έκρηξη νάρκης στις 26 Ιουνίου 1947.
Επίσης τα στοιχεία του άλλου στρατιώτη είναι: Κων/νος Βόνδας του Ευσταθίου, Στρατιώτης: Γεννήθηκε στους Γιαννάδες Κέρκυρας το 1920, του 559 Τ.Π. Φονεύθηκε Β.Δ. Αλεξανδρουπόλεως από έκρηξη νάρκης στις 26 Ιουνίου 1947. (https://stratistoria.wordpress.com)
Αξίζει ν΄ αναφέρω ότι οι άνδρες του Συνεργείου Ναρκοσυλλεκτών κάθε πρωί που πήγαιναν για την εκτέλεση του δύσκολου έργου τους τραγουδούσαν σε ρυθμό «γιούπι για» το παρακάτω τραγουδάκι:
Φανταράκος όταν πας,
τι ωραία που περνάς
και προπάντων για τις νάρκες όταν πας,
τριγυρνάς όλη τη μέρα
μες τον καθαρό αέρα
και το βράδυ, αν ζεις
ξαναγυρνάς.
Ένα από τα τραγικά θύματα της περιόδου εκείνης ήταν και ο Δημήτρης (Τάκης) Αθανασιάδης, ο οποίος μετά την απελευθέρωση υπηρετούσε ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού και επικεφαλής Ναρκαλιευτικού Συνεργείου, καθαρίζοντας τα ναρκοπέδια της Περιφέρειας Αλεξανδρούπολης. Είχε βγάλει 25.000 ολόκληρες νάρκες που είχαν τοποθετήσει Γερμανοί και Βούλγαροι κατακτητές.
Αφού ολοκλήρωσε με τα ναρκοπέδια της Αλεξανδρούπολης έλαβε διαταγή να μεταβεί στις 5 Αυγούστου στην Κεραμωτή Καβάλας για να καθαρίσει την περιοχή.
Στις 5:30 το απόγευμα της επομένης και ενώ ασχολείτο με την ομάδα του με την εξουδετέρωση ναρκών, μια νάρκη εξερράγη και τον τραυμάτισε στο χέρι και σε διάφορα σημεία του σώματός του. Μαζί τραυματίστηκε και ο στρατιώτης Γ. Μοσχόπουλος.
Ο Δημήτρης Αθανασιάδης, παρόλο που και ο ίδιος ήταν τραυματισμένος έσπευσε να ανασύρει από το έδαφος τον αιμόφυρτο στρατιώτη. Η προσπάθεια υπήρξε μοιραία γι΄αυτόν, γιατί ενώ ο στρατιώτης γλύτωσε, ο ίδιος πάτησε επάνω σε άλλη νάρκη και ανατινάχθηκε στον αέρα.
Η είδηση του θανάτου του είχε γεμίσει με θλίψη τους συμπολίτες του, στους οποίους ήταν γνωστός και πολύ αγαπητός. Στην κηδεία του έκλεισαν αυθόρμητα όλα τα μαγαζιά της αγοράς και έσπευσαν όλοι στον Άγιο Νικόλαο για το ύστατο χαίρε.
Στην Εξόδιο Ακολουθία παρέστησαν ο Νομάρχης Έβρου Β. Νικολαΐδης, ο Δήμαρχος Κων. Αλτιναλμάζης μετά του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Βουλευτής Έβρου Δημ. Παπανικολάου, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Παν. Κουράκος, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Αρ. Πατσουράκης, Δοικητής Χωρωφυλακής Έβρου Αντι/χης Γ. Χατζηδάκης, ο Λιμενάρχης Αλεξανδρούπολης Στεφ. Μουντρίχας, όλοι οι Αξιωματικοί της Φρουράς και πλήθος κόσμου όλων των τάξεων και ηλικιών.
Γύρω από το φέρετρό του είχαν σταθεί οι 4 συνάδελφοι Ανθυπολοχαγοί της Ταξιαρχίας, έξω δε από την εκκλησία τμήμα στρατού απέδιδε τιμές. Η μουσική της 7ης Μεραρχίας, που ήρθε στην πόλη για να παραστεί στην ορκωμοσία των νεοσυλλέκτων συνόδευσε τον νεκρό από τον σιδηροδρομικό σταθμό ως την εκκλησία και από εκεί ως την τελευταία του κατοικία. Μετά το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας κατατέθηκαν πολλά στεφάνια.
Οι σπαρακτικοί λυγμοί της γυναίκας του δεν άφησαν κανένα ασυγκίνητο. Η άτυχη μάνα του έχασε στο αλβανικό μέτωπο το ένα της αγόρι και στη βουλγαρική επιδρομή το ένα της κορίτσι. Ο Τάκης Αθανασιάδης άφησε πίσω του ορφανό ένα μικρό παιδί.
Ο Δημήτρης (Τάκης) Αθανασιάδης του Αθανασίου γεννήθηκε το 1918 στην Αλεξανδρούπολη. (εφημερίδα "Ελεύθερη Θράκη" 8/1947)
Ο Δ. Αθανασιάδης προπολεμικά υπήρξε αθλητής στίβου του Εθνικού Αλεξανδρούπολης.
Από αριστερά: Τσαιρίδης Απόστολος, Κωνσταντινίδης Νικόλαος, Μπαρμπαγιάννης Γιάννης, Σταφυλάς Χρήστος, Παντέρης Ηλίας, Καλογιαννίδης Θωμάς, Κομνίδης Μακρής, Τσαιρίδης Ιγνάτιος, Παπαδόπουλος Αλέξανδρος, ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΤΑΚΗΣ, Ασιατίδης Χαράλαμπος.
Ίσως αξίζει να προσθέσω ότι στις 24/8/1947 ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης οργάνωσε τους πρώτους μετά τον πόλεμο αγώνες στίβου (τοπικού χαρακτήρα) με τη συμμετοχή της ομάδας του Κέντρου Βασικής Εκπαίδευσης Αλεξανδρούπολης (Κ.Β.Ε.).
Πολυνίκης αθλητής είχε αναδειχθεί ο Φώτης Κοσμάς του Εθνικού, στον οποίο απονεμήθηκε το έπαθλο που αθλοθέτησε η ομάδα της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Τάκη Αθανασιάδη. Επρόκειτο για ένα «ωραιότατο μετάλλινο κύπελο».
Για την ιστορία, κυρίαρχη ομάδα ανακηρύχθηκε τότε ο Εθνικός με 34 βαθμούς και ακολούθησε η ομάδα του Κ.Β.Ε. με 20.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1948 ο Παντελής Κοσμίδης, μέλος του Συνεργείου Περισυλλογής Ναρκών ενώ προσπαθούσε να βγάλει μια νάρκη στην περιοχή του ναρκοπεδίου της Μάκρης εκείνη εξερράγη με αποτέλεσμα το φρικτό θάνατό του.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κρίνοντας τη σοβαρότητα από τη διασπορά του ύπουλου εχθρού καθιέρωσε την 4η Απριλίου ως Διεθνή Ημέρα κατά των Ναρκών.
Υ.Γ.
* Το 405 Στρατιωτικό Νοσοκομείο ιδρύθηκε και άρχισε τη λειτουργία του με 50 κλίνες (με προοπτική τις 100) στις 6 Δεκεμβρίου 1945. Στεγάστηκε στο κτίριο της Ιταλικής Σχολής. Επρόκειτο για διώροφο κτίριο με αποθήκες. Διέθετε πλήρες μικροβιολογικό εργαστήρι, φαρμακείο, χειρουργικό τμήμα και εξωτερικά ιατρεία. Διευθυντής του ήταν ο Επίατρος Μιχ. Καλοειδάς και γιατροί οι Υπίατρος Κων. Μπαρμπόπουλος παθολόγος, Ανθυπίατρος Ιπποκράτης Χατζηιωάννου χειρουργός, Λοχαγός Κων/νος Παπαδόπουλος παθολόγος, Υπίατρος Κων. Ανδρέου οδοντίατρος και φαρμακοποιός ο Δημ. Σίδερης Υποφαρμακοποιός (εφημερίδα "Ελεύθερη Θράκη").
Το 405 Σ.Ν. θα μετονομαστεί σε 427 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Με την έναρξη του εμφυλίου το 1946 θα το συναντήσουμε και ως 221 Χειρουργείο Εκστρατείας. Λειτουργεί με την ονομασία αυτή έως το Δεκέμβριο του 1953 οπότε και διαλύεται. (https://ikee.lib.auth.gr/record/113684/files/Konstantinou_George.pdf)
Να προσθέσω επίσης ότι έως και τη λήξη του εμφυλίου Διευθυντές του Στρατιωτικού Νοσοκομείου είχαν διατελέσει ο Αρχίατρος Κων. Ηλιάδης (αναχώρησε από την Αλεξανδρούπολη προς τα τέλη Απριλίου 1949) και τον διαδέχθηκε ο Επίατρος Κων. Παπανικολάου. Από τον Ιούλιο του 1949 Διευθυντής τοποθετήθηκε ο Αρχίατρος Μιχαήλ Γκιάλας.
- Επιπλέον θα ήθελα να αναφέρω ότι ανάμεσα στα θύματα που έχασαν τη ζωή τους κατά την περισυλλογή και εξουδετέρωση ναρκών ήταν και τρεις πολίτες της Αλεξανδρούπολης, χωρίς να ανήκουν στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ο πρώτος ήταν ο 20χρονος Μουσταφά Ριζά, που εργαζόταν στον καθαρισμό από τις νάρκες του Δημοτικού Πάρκου τον Μάρτιο του 1946.
Δύο μήνες μετά, στις 16 Μαΐου, ο ξάδερφός του Σουλεϊμάν Αχμέτ επίσης 20 ετών έχασε τη ζωή του στην περιοχή των Δημοτικών Σφαγείων. Είχε συλλέξει 25 νάρκες και η 26η έμελε να εκραγεί στα χέρια του. Η αμμώδης παραλία των Δημοτικών Σφαγείων ήταν ναρκοθετημένη από την περίοδο του πολέμου.
Άλλο ένα θύμα νάρκης υπήρξε και ο εργάτης Φώτης Κανταρέλλης ή Πίπας 25 ετών, που στις 4 Ιουνίου ασχολούνταν με τη μεταφορά 25 ναρκών που έβγαλε από την περιοχή των Δημοτικών Σφαγείων και κατά μήκος του δυτικού τοιχίου του Γυμναστηρίου. Ο άτυχος άνδρας είχε καθαρίσει πολλές περιοχές της Περιφέρειας Αλεξανδρούπολης από τις νάρκες όπως και πολλά αμπέλια - μάλιστα υπολόγιζαν ότι είχε βγάλει περί τις 7.000 νάρκες.
Και στην περιοχή του Γυμναστηρίου υπήρχε ολόκληρη σειρά από νάρκες, με τον κίνδυνο να ελοχεύει ανά πάσα στιγμή.
Πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι που έχασαν τη ζωή τους την περίοδο 1945-1949, την ώρα που προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν νάρκες για την ασφάλεια της Αλεξανδρούπολης.
Ας τους θυμηθούμε τη μέρα που θα τιμηθεί η Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων ανάβοντας ένα κεράκι στη μνήμη τους.
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α.)
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω