Αιώνιοι «Γκρούεζες»

Τα κονδύλια για τη στήριξη της γεωργικής / κτηνοτροφικής παραγωγής έγιναν εργαλεία συντήρησης του πελατειακού κράτους στα χέρια κυβερνήσεων διαχρονικά

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Η μπόχα του σκανδάλου των αγροτικών επιδοτήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ στην τρέχουσα μορφή του) μας συνοδεύει από την εποχή του Αθανασόπουλου (το σκάνδαλο του καλαμποκιού), ο οποίος μάλιστα «πλήρωσε» με κάποιους μήνες στη φυλακή.

Αυτές καθαυτές οι κοινοτικές επιδοτήσεις κρύβουν στον πυρήνα τους τη γενεσιουργό αιτία του σκανδάλου.

Κι αυτό γιατί η Ε.Ε., ένας μηχανισμός δηλαδή με πρωταγωνιστικό ρόλο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, επιχορηγεί (δηλαδή πληρώνει) μέρος του κόστους παραγωγής προκειμένου τα προϊόντα των Ευρωπαίων αγροτών να είναι ανταγωνιστικά στις αγορές.

Απ’ αυτήν τη ρωγμή (στην καπιταλιστική λογική του ελεύθερου ανταγωνισμού και του αόρατου χεριού της αγοράς που όλα τα ρυθμίζει κ.λπ., κ.λπ.) δεν είναι ούτε παράξενο ούτε περίεργο που μπήκαν και επικράτησαν οι λογικές της αρπαχτής, ειδικά σε χώρες της ευρωπαϊκής «περιφέρειας», όπως η Ελλάδα.

Τα κονδύλια για τη στήριξη της γεωργικής / κτηνοτροφικής παραγωγής έγιναν εργαλεία συντήρησης του πελατειακού κράτους στα χέρια κυβερνήσεων διαχρονικά.

Τώρα όλα αυτά τα ωραία που βγαίνουν στο φως μαζί με τους γαργαλιστικούς διαλόγους του «Φραπέ», του «Χασάπη», των διορισμένων προέδρων και αντιπροέδρων του ΟΠΕΚΕΠΕ μοιάζουν και ακούγονται πρωτόγνωρα. Αλλά δεν είναι…

Είναι (όλη αυτή η ιστορία) μοντέλο για να κατανοήσει κάποιος τον μηχανισμό λειτουργίας του πελατειακού κράτους, το οποίο στήνει τον τρελό χορό της κομπίνας μέσα από τους κομματάρχες, που διαμεσολαβούν (με το αζημίωτο) μεταξύ των πελατών (ψηφοφόρων), της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών κεφαλαίων…

Έτσι ήταν και έτσι λειτουργούσαν τα πράγματα από (σχεδόν) πάντα.

Το ερώτημα, στην προκειμένη περίπτωση, είναι άλλο:

• Γιατί βγήκαν όλα αυτά στον αφρό / δημοσιότητα ακριβώς αυτήν την περίοδο;

• Ξεπέρασαν τα όρια οι «Γκρούεζες» της Ν.Δ.;

• Ή μήπως βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου, το οποίο μας πλησιάζει ταχύτατα;

Πηγή: topontiki.gr

* Η εικόνα του άρθρου είναι από τη θρυλική ασπρόμαυρη κινηματογραφική κωμωδία «Υπάρχει και φιλότιμο» στην οποία οι αξέχαστοι ηθοποιοί Λάμπρος Κωνσταντάρας και Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, έχουν έναν εμπνευσμένο προφητικό διάλογο που έγραψαν οι Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος από το 1965! Εξήντα χρόνια πριν τα σημερινά χάλια...

Ο υπουργός Γεωργικής Ανασυγκροτήσεως (Κωνσταντάρας) έχει τον αμίμητο διάλογο με τον κομματάρχη Θεόδωρο Γκρούεζα (Παπαγαννόπουλο):
– Και εσύ ρε Γκρούεζα τι δουλειά κάνεις;
– Εγώ τι δουλειά κάνω κ. υπουργέ;
– Πώς ζεις, πώς τα βγάζεις πέρα, πως τα βολεύεις, πως έχτισες το σπίτι, πως έκανες τα λεφτά που έκανες;
– Έλα Παναγία μου... Μα είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ. Από 20 χρονών παιδάκι είμαι στο κόμμα. Σκοτώνομαι κάθε μέρα για το κόμμα...
[post_ads]