Η πλειοψηφία των γυναικών είναι άγνωστες. Επιτελούν μεγάλο και κοπιαστικό έργο αλλά λίγοι το παρατηρούν. Παίζουν μικρούς και σημαντικούς ρόλους που σημαδεύουν την ιστορία της χώρας τους, όμως ζουν μια ζωή εκτός φώτων της δημοσιότητας.
Κάθε χρόνο γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας. Ξαφνικά οι εφημερίδες και τα κανάλια την θυμούνται… Ψάχνουν και την βρίσκουν… Διαλέγουν κάποια όμορφη, νέα, πετυχημένη, επώνυμη και ξακουστή. Για να εντυπωσιάσουν. Με τα κατορθώματά της, με την ομορφιά της, τα κέρδη της σε όλα τα επίπεδα και φυσικά με την επιτυχημένη καριέρα της. Να πείσουν ότι αξίζει. Να παραδειγματιστούν οι υπόλοιπες γυναίκες, να συνεχίσουν να είναι άξιες γυναίκες. Για λίγες ημέρες μερικές βγαίνουν στις οθόνες. Δοξάζονται, εντυπωσιάζουν, γράφουν… ιστορία. Οι ασήμαντες και οι άγνωστες δοκιμάζουν, για λίγες ημέρες, στην σκιά των άλλων, την χαρά και την δόξα. Εφήμερη και άυλη. Και μετά… ξυπνάμε.
Η πλειοψηφία των γυναικών είναι άγνωστες. Επιτελούν μεγάλο και κοπιαστικό έργο αλλά λίγοι το παρατηρούν. Παίζουν μικρούς και σημαντικούς ρόλους που σημαδεύουν την ιστορία της χώρας τους, όμως ζουν μια ζωή εκτός φώτων της δημοσιότητας. Κανείς δεν επιβραβεύει το έργο τους. Αυτές οι γυναίκες ζουν δίπλα μας. Στο χώρο της δουλειάς τους και στο οικογενειακό τους περιβάλλον διαπρέπουν. Οι περισσότεροι δεν τις παρατηρούν αλλά νοιώθουν την αξία των άγνωστων γυναικών όταν απουσιάζουν. Δεν τους απονέμουν διπλώματα και βραβεία αλλά ξέρουν και καταλαβαίνουν την αξία τους, δυστυχώς εν απουσία τους. Π.χ. Πηγαίνεις χρόνια στο τάδε γραφείο, ή στο τάδε ταμείο, ή στο τάδε κατάστημα, όπου πάντα σε εξυπηρετεί μία κυρία. Δεν θυμάσαι όνομα, αλλά όταν απουσιάζει και κάτι στραβώνει την αναζητάς για να σε εξυπηρετήσει.
Περνάνε απαρατήρητες αλλά σε σκλαβώνουν με την ευγένειά τους. Άξιες, περήφανες, σοβαρές και ηθικές. Προχωρούν με ασφάλεια στην ρουτίνα της καθημερινότητας επειδή ξέρουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Έργο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και όχι μεγάλα λόγια. Δεν υποτιμούν κανέναν και δεν φοβούνται την δουλειά. Ηθελημένα αποφασίζουν και πράττουν το σημαντικό τους έργο χωρίς να το κάνουν θέμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι στερούνται αξίας. Τις βρίσκεις παντού. Είναι η κυρία που βλέποντας ότι στην σειρά υπάρχει μία κυρία με μωρό, θα παραχωρήσει την θέση της χωρίς να διαμαρτυρηθεί επειδή το θεωρεί λογικό. Είναι αυτή που στο λεωφορείο, όσο κουρασμένη να είναι, θα σηκωθεί για να καθίσει ο υπερήλικας. Θεωρούν αυτονόητη την θυσία τους. Χαμηλόφωνα, διακριτικά και με αξιοπρέπεια βάζουν το καθημερινό τους λιθαράκι στα δύσκολα.
Κτίζουν την ευτυχία τους στο σπιτάκι και την οικογένεια τους. Στυλοβάτες στην σκιά του πασά. Οι ίδιες ξέρουν την πραγματική τους αξία. Είναι ικανοποιημένες, δεν ανοίγουν σαμπάνια, αλλά ηθελημένα και με αγάπη στηρίζουν τους ανθρώπους που αγαπάνε. Κάνουν ανομολόγητες θυσίες. Αντέχουν και μόνο η ψυχή του ξέρει πόσο πόνο, ιδρώτα και αίμα κρύβει η καθημερινότητά τους.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω