Δε ψάχνω για το ποιος φταίει για την εγκατάλειψη της πέτρινης εκκλησίας μας. Ο καθένας μας έχει την ευθύνη του και ο καθένας μας κρίνεται. Μα αν τώρα, αφήνοντας πίσω μας το παρελθόν, δε δώσουμε μάχη για να σώσουμε την ίδια την ιστορία της μεταπολεμικής Νέας Χηλής, τότε θα φταίμε όλοι μας.
Γράφει η Ουρανία Πανταζίδου
Για την πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης έχω ξαναγράψει. Τότε που οι κάτοικοι ζητούσαν από την πολιτεία σχολείο, εκκλησία και νερό. Η συμβολή των κατοίκων στην ανέγερση της εκκλησίας υπήρξε καθοριστική. «…Επίσης εδώ ανεγείρεται και εκκλησία και οι κάτοικοι βρίσκονται σε δίλημμα που να προσφέρουν την προσωπική τους εργασία…» (εννοώντας στο σχολείο ή στην εκκλησία) www.alexpolisonline.com/2018/03/blog-post_51.html
Η εκκλησία είναι γνωστό ότι θεμελιώθηκε από το Μακαριστό Ιωακείμ Καβύρη το 1953. Ο μακροβιότερος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως (1934-1966) κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Μητρόπολη της πόλης μας, αμέσως μετά τον πόλεμο, εγκαινίασε αρκετούς ναούς, μεταξύ αυτών και του Αγίου Γεωργίου της Νέας Χηλής. Η αναθηματική πλάκα γράφει: «Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΟΥΤΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΑΠΑΝΑΙΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΕΩΣ Κ.Κ. ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΒΥΡΗ ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1953>».
Η εκκλησιά από πέτρα φτιαγμένη, δέσποζε στο τότε μικρό προσφυγοχώρι. Και όποτε ο άγιος χρειαζόταν τους πιστούς του, εκείνοι δεν του χάλαγαν το χατήρι. Προσέτρεχαν στη χάρη Του, μικροί και μεγάλοι.
Ήταν εκεί, είτε να φτιάξουν τα κεραμίδια, είτε τον περίβολο του ναού… με το χαμόγελο πάντα… Και σε δύσκολες εποχές…
Στην εκκλησία τους έκαναν τις χαρές τους. Μα και στα δύσκολα στον άγιό τους προσέτρεχαν. Η πέτρινη εκκλησία είναι συνδεδεμένη με την ίδια την ιστορία της μεταπολεμικής Νέας Χηλής.
 |
| Γάμος στον Άγιο Γεώργιο. Πρόσωπα που σημάδεψαν το χωριό μας |
 |
| Βάφτιση στην πέτρινη εκκλησία. Το χρώμα μπήκε στις... ζωές μας |
Από την πέτρινη εκκλησία ξεκινούσαν όλες οι κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού…
 |
| Στη φωτογραφία φαίνεται το πάρκο καθώς και το πέτρινο σχολείο |
…αλλά και αυτήν επισκέπτονταν πιστοί από την πόλη και τα γύρω χωριά στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου.
Ο μικρός μπροστά είναι ο σημερινός Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμος (φωτογραφία από Γειτονιές και Αναμνήσεις της Αλεξανδρούπολης που αλλάζει)
Και ήρθε κάποτε ο καιρός που το χωριό μεγάλωσε. Γεννήθηκε τότε η ανάγκη να οικοδομηθεί ένας νέος ναός, μεγαλύτερος για να καλύπτει τις ανάγκες παλαιών και νέων οικιστών. Έτσι, ακριβώς δίπλα στην πέτρινη οικοδομήθηκε ο νέος ναός.
Και η μικρή παλιά πέτρινη εκκλησία απέμεινε στη σκιά της νέας, να κοιτά με παράπονο το χρόνο να διαβαίνει αδυσώπητος από πάνω της…
Μα πιότερο πονά η σκεπή της, έτοιμη να πέσει…
Ακόμη και από τη βρύση της απογυμνώθηκε. Σήμερα βρίσκεται έξω από το νέο ναό…
Η πετρόκτιστη εκκλησία χορτάριασε παντέρημη και μόνη…
Ίσως και οι παλιοί κτήτορές της, που κάποτε, όλο σφρίγος σκαρφάλωναν στο καμπαναριό της, να κοιτούν τώρα με θλίψη, γνέφοντας στα παιδιά τους: «Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι» (Εμείς ήμασταν κάποτε ρωμαλέοι νέοι)… και φροντίζαμε την εκκλησία μας…
Και εμείς, τι κάνουμε αλήθεια εμείς; Σταθήκαμε στο ύψος μας, άξιοι, άξιων προγόνων;
Είμαστε άραγε έτοιμοι να τους απαντήσουμε: «Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες» (Εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι από εσάς)… και θα σώσουμε αυτήν που εσείς μας κληρονομήσατε…
Δε ψάχνω για το ποιος φταίει για την εγκατάλειψη της πέτρινης εκκλησίας μας. Ο καθ΄ ένας μας έχει την ευθύνη του… και ο καθένας μας κρίνεται. Μα αν τώρα, αφήνοντας πίσω μας το παρελθόν, δε δώσουμε μάχη για να σώσουμε την ίδια την ιστορία της μεταπολεμικής Νέας Χηλής, τότε θα φταίμε όλοι μας. Θα είμαστε υπόλογοι απέναντι στη νέα γενιά!
Σώζοντας την πέτρινη εκκλησία και μαζί με αυτήν και το ιστορικό για την Αλεξανδρούπολη ηρώον πεσόντων (με την αντίστοιχη ανάπλαση του χώρου) μπορεί να αναβαθμισθεί το πιο κεντρικό σημείο του οικισμού μας και να γίνει σημείο αναφοράς για τη Νέα Χηλή.
Ως γνωστόν το ιστορικό ηρώον φιλοξενείται πίσω από την πέτρινη εκκλησία, εντός του αύλειου χώρου (www.alexpolisonline.com/2018/10/to-periplanomeno-mnimeio-tis-alexandroupolis.html).
Θεωρώ ότι τώρα είναι η ώρα. Μάλιστα, έπειτα και από την επιθυμία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, να διοργανώνονται εκδηλώσεις στη Νέα Χηλή, κάθε χρόνο στις 29 Μαΐου (επέτειος Άλωσης της Κωνσταντινούπολης), θα πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία. Ο χώρος αυτός θα μπορεί να λειτουργεί ως ένα πνευματικό κέντρο της Μητρόπολης και ως σημείον αναφοράς για την περιοχή μας.
Σε δύσκολες εποχές οι πρόγονοί μας προσέτρεχαν για να βοηθήσουν εθελοντικά στην ανέγερση του ναού τους. Εμείς, οι απόγονοι εκείνων τι θα κάνουμε;
Ιδού η… Ρόδος, αγαπητοί μου.
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω