Τι δεν είπε ο κ. Σαμαράς

Ο μοναδικός πολιτικός που θα μπορούσε δικαίως να ισχυριστεί ότι παρέλαβε καμένη γη ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Από εκείνον και έπειτα όλοι οι επόμενοι κάτι παραλάμβαναν. Είτε έπαιρναν τα κλειδιά μιας κρατικής δομής με σχετικά ευσταθείς προδιαγραφές

Ο μοναδικός πολιτικός που θα μπορούσε δικαίως να ισχυριστεί ότι παρέλαβε καμένη γη ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Από εκείνον και έπειτα όλοι οι επόμενοι κάτι παραλάμβαναν. Είτε έπαιρναν τα κλειδιά μιας κρατικής δομής με σχετικά ευσταθείς προδιαγραφές είτε κάτι μάλλον προβληματικό, το οποίο επιδεχόταν πολλών και ριζικών αλλαγών...

Ο κ. Σαμαράς στον χθεσινό μονόλογό του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας είπε ότι παρέλαβε χάος και παρέδωσε χώρα - κάτι το οποίο αμφισβήτησε έντονα ο λαός στις 25 Ιανουαρίου.

Είπε, επίσης, ότι οι απώλειες της Ν.Δ. ήταν σχετικά μικρές για το μέγεθος και την έκταση των μέτρων που ελήφθησαν, ότι δεν είχε την υποστήριξη των ΜΜΕ, ότι ο ΕΝΦΙΑ δεν ήταν τόσο άδικος φόρος όσο περιγραφόταν και ότι θα στηρίξει τα νομοθετήματα της κυβέρνησης που θα αποτελούν συνέχιση της πολιτικής της Ν.Δ.

Αυτά που δεν είπε ο κ. Σαμαράς είναι ότι έχει κατορθώσει να συγκεντρώσει τα χαμηλότερα ποσοστά της Ν.Δ. σε εκλογές. Δεν ανέφερε επίσης ότι έχασε την εμπιστοσύνη των μεσοαστών που είδαν την περιουσία τους να δημεύεται σταδιακά μέσω των κατάφωρα άδικων και φορομπηχτικών μέτρων.

Λησμόνησε να πει ο κ. Σαμαράς ότι μπορεί σε εκείνον να μη φάνηκε αρκετή η στήριξη των ΜΜΕ στην κυβέρνησή του, αλλά τέτοιο φιλοκυβερνητικό μιντιακό κλίμα είχαν να δουν οι Ελληνες από την εποχή του Κώστα Σημίτη.

Επίσης, ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν ανέφερε ότι, εκτός από τον κοινωνικά φιλελεύθερο χαρακτήρα του, το κόμμα απώλεσε την αστική ευγένειά του και τους τρόπους του.

Πού ακούστηκε πρωθυπουργός από τη Δεξιά να μην παραδίδει το Μέγαρο Μαξίμου σαν κύριος στον επόμενο «ένοικο», τον νικητή των εκλογών;

Πότε ξανάγινε νεοδημοκράτης ηγέτης να μη σηκώνεται όρθιος για να κάνει χειραψία με τον νέο πρωθυπουργό;

Η ουσία και οι τύποι τηρούνταν στο κόμμα που οικοδόμησε τις υγιείς δομές του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μέχρι που ήρθε η στιγμή που… λησμονήθηκαν.

Πηγή: Εφημερίδα δημοκρατία