Χειμώνας φορτσάτος, με βοριά που γητεύει πληγές, στεγνώνει το χώμα, καθαρίζει τον αγέρα. Απλωσα τις μπουγάδες με φούρια, να στεγνώσουν πριν την επόμενη βροχή, να πάρουν τ’ ασπρόρουχα το άρωμα του κρύου, να μυρίσουν
Χειμώνας φορτσάτος, με βοριά που γητεύει πληγές, στεγνώνει το χώμα, καθαρίζει τον αγέρα. Απλωσα τις μπουγάδες με φούρια, να στεγνώσουν πριν την επόμενη βροχή, να πάρουν τ’ ασπρόρουχα το άρωμα του κρύου, να μυρίσουν «βοριά Θρακιά», κι αν είμαι τυχερή να τα δω να κοκαλώνουν από τον πάγο της νύχτας...
Πού τέτοια τύχη όμως, στην εποχή της αλλαγής του κλίματος! Δεν κάνει τα κρύα που ξέραμε, πάγος σπάνια πέφτει, μονάχα κάποιες νύχτες του Μάρτη που εκδικείται τα οπωροφόρα και τα χτυπά την κρίσιμη στιγμή, όταν έχουν δώσει όλους τους χυμούς τους. Αδυσώπητος ο πάγος της άνοιξης, γητευτής και ευεργετικός ο πάγος του Δεκέμβρη.
Διότι ο Δεκέμβρης είναι προορισμένος για χιόνια και παγετούς… Κτυπά προτού ανθίσουν οι… οπώρες, σκοτώνει ζιζάνια και ζωύφια και παραδίδει στην καρποφορία τη χλωρίδα αμόλυντη κι αποστειρωμένη. Μόνο οι μπουγάδες καταλάβαιναν τα κρύα των παλιών Δεκέμβρηδων, που μεταμόρφωναν τα μαλακά ασπρόρουχα σε αγάλματα…
Στητά τα κουβαλούσε η μαμά στο σπίτι από τα σκοινάκια, γελώντας πονηρά καθώς τα αράδιαζε στις καρέκλες, κρατώντας τα αγκαλιά σαν αληθινούς, εύθραυστους ανθρώπους. Μια ολόμαλλη σκελέα σε σχήμα μισού ανδρός σε διάσταση, ένα κομπινεζόν με… καμπύλες ακέφαλης γυναίκας, ένα τραπεζομάντιλο σαν ασπίδα αρχαίου ήρωα!…
Στον Ερύμανθο χιόνισε, βλέπω ήδη τη λευκή του σκούφια. Χειμώνας πέρα ώς πέρα, χειμώνας σε τόπο «φαρμακισμένο» κυριολεκτικά, που γκρεμοτσακίζεται σε όλα τα πεδία… Από τη μια τα «φάρμακα» του Αδώνιδος, από την άλλη η «μαγκιά», τηλεοπτική και… ρητορική, που δηλητηριάζει σε δόσεις.
Στη μέση οι νέες… συνευρέσεις που διακινούν έναν εκτός τόπου και λογικής «πολιτισμό» στα τρέχοντα. Τι δεν καταλαβαίνουν τελικά, όσοι «δεν κατάλαβαν» τι γίνεται με τα φάρμακα και συναίνεσαν στην τροπολογία για… πιο φτηνό φάρμακο για το… λαό; Ποιος είναι τελικά ο… λαϊκιστής; Εκείνος που απαιτεί έλεγχο για το ποιόν των σκευασμάτων που διακινούν σωρηδόν οι «εταιρείες» ή αυτός που ψηφίζει για «φτηνό φάρμακο» (τάχα μου);
Η απάντηση είναι σαφής κατά την ταπεινή μου γνώμη και ας μην έχω σχέση ούτε με φαρμακομύτες ούτε με φαρμακοτρίφτες… Ούτε φάρμακα παίρνω, διότι προτιμώ τα μαντζούνια… Αποφεύγω επίσης να εγγραφώ και στα κατάστιχα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, να ταξινομηθώ δηλαδή με τη Διεθνή Ταξινόμηση Νόσων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD-10).
Έριξα μια ματιά στις… «αρρώστιες» που καταγράφονται εκεί, γύρω στους 8.000 κωδικούς, κι έφριξα… Σημειώστε ότι μεταξύ των ασθενειών που ταξινομούνται, κι αυτή με κωδικό F64, που αφορά «Διαταραχές της ταυτότητας του φύλου», ή «τρανσεξουαλισμός»!
Τόσο «προχωρημένα» τα των κωδίκων και μαζί τα της ηλεκτρονικής… διακυβέρνησης! Ως F64 ορίζεται στον κώδικα η «Επιθυμία του ατόμου (...) να γίνει αποδεκτό ως άτομο του αντίθετου φύλου, η οποία συνήθως συνοδεύεται από συναίσθημα δυσφορίας και ακαταλληλότητάς του για το ανατομικό φύλο του, και από την επιθυμία του για χειρουργική επέμβαση και ορμονική υποκατάσταση...».
Όλοι χωρούμε σε κώδικες, εν κατακλείδι, στον κόσμο των Αγορών, επειδή υπάρχουν λέξεις, φλυαρία, φθόγγοι, αριθμοί! Έτσι και η ρητορική των ημερών που, όμως, δεν μπορεί να χωρέσει τη δική μου γλώσσα, αυτό που θέλω να… πω, ακριβώς εδώ! Να την πει για να γητέψει τη μελαγχολία, να πει ένα λόγο για τους τόπους που λιώνουν στη βροχή, που γονατίζουν στον καιρό…
Πήγα στο χωριό μεσοβδόμαδα, μετά τις βροχές, να δω αν έμεινε τίποτε στη θέση του. Στην αγορά κάτι ήταν αλλιώτικο, κάτι έλειπε από το κάδρο… Το πετρόκτιστο διώροφο, πάνω από 100 χρόνια στην ίδια θέση, δεν ήταν εκεί.
Η βροχή το έλιωσε, ρούφηξε τη στέγη, το σώριασε… Έμειναν μπάζα, χώμα, πέτρες, ξύλα, γλαστράκια, χαλκώματα, κασέλες. Έτσι όμορφα διαλύονται τα σπίτια, κουρασμένα από το βαρύ τους κλέος. Έτσι θα γίνει με όλα τα σπιτάκια του χωριού στη σειρά.
Έτσι όπως έβλεπα άδεια τη μικρή πλατεία με το ηρώο και τη «γαλανόλευκη» να κυματίζει πλάι του δεμένη χαλαρά στο λιωμένο από τα νερά φορτσάτο, σκεπτόμουν πως έτσι κινηματογραφικά εξατμίζεται και ο τόπος, λιώνει η χώρα… Όπως όλοι οι όμορφοι τόποι… Κι εμείς μαζί…
Καλό μήνα!
Δημοσιεύτηκε στη στήλη "Μεθοριακά" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω