Σιγά! Ο Έβρος κοιμάται!

Όταν η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου στο τέλος του 19ου αιώνα υπήρξε το εφαλτήριο για την δημιουργία και την ανάπτυξη της Αλεξανδρούπολης, όταν στις αρχές του 20ου αιώνα συγκρούονταν οι σιδηροδρομικές εταιρείες

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Όταν η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου στο τέλος του 19ου αιώνα υπήρξε το εφαλτήριο για την δημιουργία και την ανάπτυξη της Αλεξανδρούπολης, όταν στις αρχές του 20ου αιώνα συγκρούονταν οι σιδηροδρομικές εταιρείες για τα συμφέροντά τους στην περιοχή, είναι πραγματικά να απορείς πώς έφθασε ο σιδηρόδρομος σήμερα σε τέτοιο σημείο απαξίωσης.

Να είναι για πρώτη φορά κλειστός ο επιβατικός σταθμός της... Αλεξανδρούπολης στη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας των 130 ετών σιδηροδρόμου και στη είσοδο του σταθμού μια κακογραμμένη πινακίδα να πληροφορεί: «Από 1/10 εισιτήρια πάνω στα τρένα»!!! Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Από τις 5 Φεβρουαρίου 2012 είχε διακοπεί η σιδηροδρομική κυκλοφορία με τη Βουλγαρία μέσω Ορμενίου λόγω ζημιών από τις πλημμύρες και κανείς δεν ενδιαφέρονταν πλην της τοπικής υπηρεσίας για την αποκατάστασή της, με αποτέλεσμα αυτή θα αποκατασταθεί τις προσεχείς μέρες, δηλαδή μετά οκτώ και πλέον μήνες. Ποτέ δεν ξανασυνέβη αυτό.

Δεν ενδιαφέρει την Αλεξανδρούπολη η λειτουργία της σιδηροδρομικής μας σύνδεσης με τη Βουλγαρία; Δεν εξαρτάται η ευημερία της πόλης και της ευρύτερης περιοχής από τις μεταφορές; Θα διερωτηθείτε ασφαλώς ποια αγαθά θα μεταφέρονται. Διότι η περιοχή έχει απαξιωθεί παραγωγικά στον υπέρτατο βαθμό και το λιμάνι συναγωνίζεται σε απαξίωση τον σιδηρόδρομο. Και μάλιστα σε πολύ χειρότερο βαθμό. Διότι ενώ οι σιδηροδρομικός άξονας Αλεξανδρούπολης – Ορμενίου έχει ανακαινισθεί πλήρως, όπως σχεδόν και ο αντίστοιχος οδικός άξονας, το λιμάνι συνεχίζει να παραμένει στη λογική της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι εμπορικές συναλλαγές με τις χώρες της Μ. Θάλασσας, της Ανατολικής Ευρώπης, τη Ρωσία ήταν αδιανόητες και η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δυναμίτιζε κάθε προοπτική.

Σήμερα, δύο δεκαετίες και πλέον μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ τα πάντα έχουν ανατραπεί στην ευρύτερη περιοχή, και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όπως και ο άξονας Αλεξ/πολης – Ορμενίου έχουν αναβαθμιστεί γεωπολιτικά. Πότε, επιτέλους, αυτή η αναβάθμιση θα μεταφραστεί αναπτυξιακά και παραγωγικά; Πρέπει να έλθει η Cosco ή οι Γερμανοί για να συντελεσθούν τα αυτονόητα; Είμαστε τόσο ανίκανοι ώστε να αξιοποιήσουμε έτοιμες υποδομές για τις οποίες δαπανήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια;

Περισσότερη όμως ανησυχία προκαλεί η πληροφορία σύμφωνα με την οποία για τη σύνδεση της νέας προβλήτας του λιμένα με το σιδηροδρομικό δίκτυο που καθυστερεί πολλά χρόνια, κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή βουλευτής που εκλέγεται στα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα η κ. Τσαμπίκα Ιατρίδη!!! Χάθηκαν οι βουλευτές και πολιτευτές του Έβρου και ευρύτερα της Θράκης να ενδιαφερθούν για ένα θέμα τόσο σημαντικό για την περιοχή; Γιατί επιμένουν να είναι μόνιμα απόντες; Αν μάλιστα σκεφθούμε ότι η δυνατότητα άμεσης σύνδεσης της νέας προβλήτας με το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε γνωστοποιηθεί από το 2001 με δαπάνη που δεν θα υπερέβαινε τις 400 χιλ. ευρώ, τότε θα αντιληφθούμε την πλήρη αδυναμία μας να επιτελέσουμε τα ελάχιστα, τα αυτονόητα. Πληρώνουμε το κόστος της εμμονής του πολιτικού συστήματος να στελεχώνει τον κρατικό μηχανισμό με κριτήριο την κομματική ένταξη στη λογική των πελατειακών σχέσεων.

Αποδείχθηκε ότι ο οικοδομικός οργασμός που προηγήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια και δημιούργησε μια επίπλαστη ευημερία αφού λογικά κάποια μέρα οι οικιστικές ανάγκες θα ικανοποιούνταν και ήταν το αποτέλεσμα ανεξέλεγκτου δανεισμού, υπήρξε ιδιαίτερα καταστροφικός για την περιοχή και ακύρωσε την ανάπτυξή της. Υπερχρέωσε τα νοικοκυριά εξανεμίζοντας την αγοραστική τους δυνατότητα με συνέπεια τη δυσλειτουργία της αγοράς και την αύξηση της ανεργίας. Ενδυνάμωσε την αστυφιλία με επίκεντρο ενδιαφέροντος την Αλεξανδρούπολη, με άμεση συνέπεια την πληθυσμιακή αποδυνάμωση της υπαίθρου και συνεπώς την απομείωση του παραγωγικού δυναμικού του νομού. Επέφερε την οικονομική αποδυνάμωση των άλλων πόλεων και κωμοπόλεων του νομού αφού οι οικονομίες δεκαετιών επενδύθηκαν σε κατοικίες στην Αλεξανδρούπολη, που είχε ως επακόλουθο την μετοικεσία των αγοραστών στην πρωτεύουσα του νομού. Σε όλα αυτά ήλθε να προστεθεί και η κατάταξη χιλιάδων νέων ως ΕΠΟΠ στις ένοπλες δυνάμεις που έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στην προοπτική της παραγωγικής ανάκαμψης της περιοχής.

Ήταν επόμενο λοιπόν μια περιοχή που είχε δυνατότητες αλλά αυτές παρέμειναν αναξιοποίητες να αποδεκατισθεί σήμερα από την κρίση. Και βέβαια δεν είναι μόνον η κρίση. Είναι και η μετανάστευση στην ημεδαπή ή στο εξωτερικό προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Θα ακολουθήσουν και οι πλημμύρες που θα υπογραμμίσουν για άλλη μια φορά την εγκατάλειψη της περιοχής και θα επιδεινώσουν την κατάσταση. Και επειδή η ανάπτυξη δεν λειτουργεί αυτόματα αλλά θα απαιτήσει πολύ χρόνο από τη στιγμή που θα βρεθούν πρόθυμοι να επενδύσουν σε αυτή, όλα αυτά αναδεικνύουν ως άμεση δυνατότητα ανάκαμψης την άμεση αξιοποίηση του λιμένα και του σιδηροδρομικού και του οδικού άξονα για την ανάπτυξη του διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου. Δεν υπάρχει άλλη άμεση δυνατότητα αντίδρασης στην κρίση. Οι άξονες είναι έτοιμοι και το λιμάνι απαιτεί ελάχιστα για να δραστηριοποιηθεί.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Πηγή: Ανιχνεύσεις