Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι μόνο τα 420 εκατομμύρια του προστίμου, που θα πληρώσουμε όλοι μαζί για να μην «αδικηθούν» οι επιτήδειοι που έκλεβαν
Συνήθως οι άνθρωποι της εξουσίας το πρώτο που λένε, υποκριτικά, όταν την καταλαμβάνουν, είναι: «Δεν θα ανεχθώ φαινόμενα αλαζονείας». Τότε, μόλις το ακούει η διαβόητη κυρία που φέρει το διαχρονικό όνομα «αλαζονεία της εξουσίας» σκάει στα γέλια.
«Πολέμιος» της αλαζονείας εμφανίστηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το που ανέλαβε την εξουσία το 2019. Μάλιστα, από καιρού εις καιρόν εμφανιζόταν να αποδοκιμάζει αλαζονικές συμπεριφορές υπουργών του, συστήνοντάς τους «σεμνότητα και μετριοπάθεια».
Φυσικά τα λόγια είναι ωραία, ιδιαίτερα στη αρχή των θητειών διακυβέρνησης, όταν οι κυβερνήσεις είναι κυρίαρχες. Μετά, όταν αρχίζουν τα ζόρια, οδηγούνται στο «πήραμε 41%, μη μιλάτε».
Τελευταία εκδήλωση αυτής της αλαζονείας ήταν η πρόσφατη εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Βουλή. Έμπλεος αγανακτήσεως και οργής είδε «κοινοβουλευτική εκτροπή» και «άθλια πολιτική σκευωρία» στην ανούσια πρόταση τριών μικρών κομμάτων για δική του παραπομπή στην υπόθεση των Τεμπών με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Ακραία ρητορεία και κινδυνολογία («επιδιώκουν να πέσει η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης») χωρίς κανένα πραγματικό έρεισμα.
Φυσικά, τέσσερα μικρά κόμματα και 40 βουλευτές δεν μπορούν να ρίξουν καμιά κυβέρνηση. Το γνωρίζουν και οι κοινοβουλευτικές πέτρες. Γι’ αυτό τα όσα ακραία και κινδυνολογικά είπε ο νυν πρωθυπουργός είναι ο ορισμός της καθεστωτικής αλαζονείας: οι πρωθυπουργοί - και δη ο σημερινός, που «έχει εκλεγεί τρεις φορές με ισχυρή λαϊκή εντολή» - δεν πρέπει να ελέγχονται; Μια τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία από πότε είναι «επικίνδυνη εκτροπή»;
Μετά από έξι χρόνια άσκησης της εξουσίας η αλαζονεία χτυπάει κόκκινο.
Δεύτερο, μετά την αλαζονεία, χαρακτηριστικό των εξουσιών, είναι τα σκάνδαλα. Η σημερινή παράγει άφθονα. Και τα αντιμετωπίζει με το συνήθη καθεστωτικό τρόπο. Στην αρχή άρνηση. Μετά συγκάλυψη. Και, αν δεν γίνεται, μεθόδευση για να πέσουν στα μαλακά οι ενεχόμενοι, με την επίκληση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης».
Για το σκάνδαλο των υποκλοπών ουδείς λογοδότησε. Αφοπλίστηκαν Ανεξάρτητες Αρχές και απειλήθηκαν οι επικεφαλής τους. Και η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη τα έβαλε όλα στο αρχείο. Η εισαγγελέας της ΕΥΠ πήρε προαγωγή. Ο μόνος που «αδικήθηκε» είναι ο εκδιωχθείς-παραιτηθείς ανιψιός του πρωθυπουργού. Ο οποίος, αντί να κουράζεται να ελέγχει την ΕΥΠ, έχει άπλετο χρόνο να κοσμεί εκδηλώσεις της «Ομάδας Αλήθειας», μαζί με τον Άδωνη, τον Παύλο, τον Άρη και τ’ άλλα παιδιά(ελέγχεται αν, πάνω στη έξαψή τους ανέκραξαν «και α και ου και ΔΑΠ - Νου Δυο Φου Κου»)! Ωραία ατμόσφαιρα…
Όμως, υπάρχουν και σκάνδαλα που δεν τα χειρίζονται εγχώριοι εισαγγελείς, για να τα βάλουν στο αρχείο. Όπως, καλή ώρα του σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Το οποίο δεν είναι μόνο τα 420 εκατομμύρια του προστίμου, που θα πληρώσουμε όλοι μαζί για να μην «αδικηθούν» οι επιτήδειοι που έκλεβαν τις επιδοτήσεις. Τώρα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έπεσε πάνω στους υπουργούς Βορίδη και Αυγενάκη, οι οποίοι υπέγραφαν για να πάρουν οι επιτήδειοι τζάμπα λεφτά.
Να δούμε τώρα αν και αυτό το σκάνδαλο είναι «εκτροπή», με στόχο «να πέσει η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης». Λέτε να έχει τέτοιο καημό η ευρωπαία εισαγγελέας (ναι, είναι γυναίκα και δεν αποκλείεται να μας πουν ότι την κουλαντρίζει η Ζωή…).
Το τρίτο, μετά την αλαζονεία και τα σκάνδαλα, χαρακτηριστικό των εξουσιών είναι η εξαχρείωση. Απτό δείγμα η πρόσφατη εμφάνιση του υπουργού Δικαιοσύνης στη Βουλή, ο οποίος ανέσυρε μια παλιά - και εντελώς άσχετη με τη συζήτηση για την τραγωδία των Τεμπών - υπόθεση, για να κατατροπώσει την κυρία Κωνσταντοπούλου. Ναι, η δικηγόρος Κωνσταντοπούλου έχει υπερασπιστεί βιαστή. Και το «θυμήθηκε» ο Φλωρίδης τώρα, επειδή η πολιτικός Κωνσταντοπούλου εμπνεύστηκε την κατηγορία «εσχάτη προδοσία» για τον πρωθυπουργό.
Πριν από χρόνια, όταν έρχονταν στην επιφάνεια μερικές υποθέσεις παιδεραστίας με ανάμειξη σε αυτές στελεχών της ΝΔ, κάποιοι αντίπαλοί της είχαν φτάσει στο έσχατο σημείο πολεμικής με το σύνθημα «Είστε (ή καλύπτετε) παιδεραστές». Εξοργίζονταν, δικαίως, ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν. Τώρα αισθάνονται αγαλλίαση που ο υπουργός Δικαιοσύνης χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο: Παιδεραστές οι μεν, συνήγορος βιαστών η άλλη. Η εξαχρείωση της πολιτικής ζωής χτυπάει ήδη κόκκινο.
Δεν είναι για γέλια ούτε για επίκληση του Θεού, αλλά είναι πολύ επίκαιρο αυτό που έχει γράψει ο σατιρικός Ανδρέας Λασκαράτος: «Ευχαριστώ τον Θεόν ότι δεν με έκαμε παλιάνθρωπον, αλλά τον μέμφομαι ότι με έβαλε να ζω με παλιανθρώπους»…
Πηγή: news247.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω