Ο Τάκης Μπαλτάκος είναι γνωστός δικηγόρος των Αθηνών. Δεν του έφτανε, όμως, αυτό. Και αποφάσισε να μπλεχτεί στην πολιτική. Έτσι, ο -και φίλος του- πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, τον διόρισε γενικό γραμματέα της κυβέρνησής του
Η Γενική Γραμματεία είναι μια κρατική υπηρεσία, η οποία παρέχει υποστήριξη στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, κυρίως για τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Ο κ. Μπαλτάκος, δηλαδή, ήταν ένας... υψηλόβαθμος μετακλητός δημόσιος υπάλληλος. Όπως συνηθίσαμε να λέμε και για άλλους στον παρελθόν, ήταν ένας «κηπουρός» του πρωθυπουργού.
Ο κ. Μπαλτάκος, όμως, ήθελε να παίζει και πολιτικό ρόλο. Έτσι μπλέχτηκε στις συνομιλίες με τον Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής και η κυβερνητική ιστορία του έλαβε το γνωστό τέλος.
Έκτοτε ο κ. Μπαλτάκος δεν κάθεται ήσυχος, δεν αφιερώνεται στις δικηγορικές του υποθέσεις. Η πολιτική τον γαργαλάει. Κατά καιρούς δίνει συνεντεύξεις και λέει διάφορα «προκλητικά», για να τραβάει την προσοχή. Είναι προφανές ότι «γαργαλιέται» πολιτικά, αλλιώς γιατί να το κάνει; Μόνο και μόνο για λίγα λεπτά δημοσιότητας;
Βέβαια, όσα έχει πει μέχρι τώρα -μετά την απομάκρυνσή του από το κυβερνητικό περιβάλλον Σαμαρά- φάσκουν και αντιφάσκουν. Τις προάλλες, για παράδειγμα, μας είπε ότι αυτός, ως δεξιός, «βαράει προσοχή» μπροστά σε όσα κάνει η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και «θα ήλπιζε» και «θα ευχόταν» να τα είχαν κάνει εκείνοι, οι δεξιοί.
Ο κ. Μπαλτάκος, ως «κηπουρός» του Σαμαρά, παρέμεινε στο πλευρό του κοντά δύο χρόνια. Ο τότε πρωθυπουργός είχε κάνει την κωλοτούμπα του, είχε ξεχάσει τα Ζάππεια και εφάρμοσε ένα Μνημόνιο εξίσου βαρύ, αν όχι βαρύτερο, με το προηγούμενο της κυβέρνησης Παπανδρέου. Δεν είδαμε ούτε μια στιγμή τον κ. Μπαλτάκο να εκφράζει κάποια, έστω μια, διαφωνία. Δεν τον είδαμε να κάνει έστω μια παρότρυνση προς τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό ή προς κάποιον υπουργό να διαπραγματευθεί αλλιώς, όπως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που τον κάνει να «βαράει προσοχή».
Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο κ. Μπαλτάκος, σε όχι και τόσο ανύποπτο χρόνο (αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014) ήταν βέβαιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα καταφέρει να διατηρήσει τα ποσοστά των ευρωεκλογών στις εθνικές εκλογές». Δεν του έφτανε ούτε αυτό (ας αφήσουμε το πόσο μέσα έπεσε). Θυμήθηκε τον εμφύλιο, για να διαβεβαιώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα παραδώσει τα όπλα», όπως έγινε στην Βάρκιζα το 1945. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από τη συνέντευξή του στο «Βήμα» (31 Μαΐου 2014):
Ερώτηση: Πώς είδε ένας, κατά δήλωσή του, αντικομμουνιστής το εκλογικό ξέσπασμα της Αριστεράς στην Ελλάδα;
«Πρόκειται για ιστορική στιγμή αναμφισβήτητα. Πρώτη φορά η Κεντροαριστερά και η Αριστερά μπορούν να σχηματίσουν μια παντοδύναμη κυβέρνηση με 174 έδρες στη Βουλή, αν βέβαια διατηρήσουν στις εθνικές εκλογές τα ποσοστά των ευρωεκλογών. Δεν θα τα καταφέρουν όμως. Όπως δεν τα κατάφερε το ΕΑΜ το 1945. Θα έχουμε νέα Συμφωνία της Βάρκιζας. Πάλι θα "παραδώσουν τα όπλα", τηρουμένων βέβαια των αναλογιών ανάμεσα στο 1945 και στο σήμερα».
Η περίπτωση Μπαλτάκου επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση τις επιλογές που κάνουν οι πρωθυπουργοί. Για τον κ. Σαμαρά δεν μπορεί παρά να ισχύει το «καλά να πάθει». Ή το «άμα έχεις τέτοιους φίλους». Διότι ο κ. Σαμαράς ανέδειξε τον προσωπικό του φίλο Μπαλτάκο σε δημόσιο κηπουρό κι εκείνος σήμερα τον εξευτελίζει δημοσίως, λέγοντάς του πόσο θαυμάζει τη διαπραγματευτική δεινότητα του κ. Τσίπρα.
Όσο για τον νυν αριστερό πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, που μπορεί να κολακεύθηκαν από τον έπαινο του δεξιού Μπαλτάκου, δεν θα υπενθυμίσουμε απλώς την τετριμμένη φράση του Λένιν (υπάρχει αμφισβήτηση αν είναι δική του) «όταν σε επαινεί ο αντίπαλος, ψάξε να βρεις πού έχεις κάνει λάθος».
Μπορεί ο Μπαλτάκος να «βαράει προσοχή» μπροστά σε όσα κάνουν, αλλά εκείνοι πρέπει να επιδείξουν διπλή προσοχή. Διότι ο Μπλατάκος δεν θεωρεί την Ελλάδα Δυτική Ευρώπη, αλλά Βυζάντιο.
Φοβού τους Μπαλτάκους και επαίνους φέροντας.
Γιώργος Καρελιάς
Photo: Menelaos Myrillas / SOOC
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω