Επειδή θεωρούμε πως οι διάφοροι δάσκαλοι τύπου «Ρεπούση» ή «Μυλόπουλου» που υποτίθεται πως στις μέρες μας μορφώνουν την νέα γενιά των Ελλήνων προσβάλλουν βάναυσα την δική μας πνευματική προσωπικότητα
Επειδή θεωρούμε πως οι διάφοροι δάσκαλοι τύπου «Ρεπούση» ή «Μυλόπουλου» που υποτίθεται πως στις μέρες μας μορφώνουν την νέα γενιά των Ελλήνων προσβάλλουν βάναυσα την δική μας πνευματική προσωπικότητα και επειδή πιστεύουμε πως ένας πρακτικός τρόπος αντίδρασης είναι να υπενθυμίζουμε συνεχώς τα διαχρονικά κείμενα της παγκόσμιας διανόησης τα οποία αφορούν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, κρίνουμε χρήσιμο να θυμηθούμε για μια ακόμα φορά την περίπτωση του Γάλλου ποιητή Ζαν Ρισπέν, μιας εξέχουσας προσωπικότητας η οποία το 1908 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και στην συνέχεια Πρόεδρος της μέχρι τον θάνατό του, το 1926.
Γεννημένος στην Αλγερία το 1849 από πατέρα στρατιωτικό γιατρό και μητέρα τσιγγάνα, ο Ζαν Ρισπέν (Jean Richepin) σπούδασε φιλολογία και σε ηλικία 21 ετών πήρε μέρος στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο (Ιούλιος 1870 – Μάιος 1871) με το σώμα των Ελευθέρων Σκοπευτών. Απείθαρχος και ανήσυχος, δεν δίστασε μετά τις σπουδές του, να εργαστεί σαν ηθοποιός, ναύτης ή λιμενεργάτης. Το 1876 παρουσίασε την πρώτη ποιητική του συλλογή «Chanson des gueux» (Το τραγούδι των ζητιάνων) το οποίο έκανε αίσθηση για την περιφρόνηση που έδειχνε προς κάθε κοινωνικά «ανώτερη» τάξη και την συμπάθεια με την οποία περιέβαλε τους απόκληρους της ζωής και τους επαναστατημένους.
Η άρχουσα τάξη, σοκαρισμένη από τον ύμνο του Ζαν Ρισπέν στους αλήτες και τους απάχηδες της εποχής αλλά και την σύγκριση της καθημερινότητας τους με εκείνη των εύπορων αστών, φρόντισε να τον καταγγείλει για την «αισχρή» του γλώσσα, ώστε να δικαστεί και να καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός μηνός και χρηματικό πρόστιμο 500 Γαλλικών φράγκων.
Πνεύμα ανήσυχο και εκρηκτικό, με τους επικριτές του να τον θεωρούν «κήρυκα της ανταρσίας», ο Ζαν Ρισπέν συχνά καυχιόνταν για την τσιγγάνικη καταγωγή του, ενώ το σύνολο του πληθωρικού του έργου διακρινόταν από μια απλότητα στην περιγραφή των ιδεών, ανθρωπιά, αθυροστομία και ένα ρεαλισμό που έφθανε στην ωμότητα.
Ο Ζαν Ρισπέν υπήρξε φλογερός φιλέλληνας. Γνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική φιλολογία, συνέγραψε το έργο «Ελληνική Μυθολογία» (εκδόθηκε το 1990 στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Μέρμηγκας, σε μετάφραση Κώστα Ζαρούκα), έμαθε νέα ελληνικά, συνδέθηκε με Έλληνες λόγιους και επισκέφθηκε την Ελλάδα μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ας θυμηθούμε και πάλι ένα κείμενο του φλογερού φιλέλληνα Ζαν Ρισπέν με τίτλο «Η τελευταία λέξη της γης, όταν αφήνει την τελευταία της πνοή, θα είναι Ελλάδα!» και ας το επαναλαμβάνουμε όποτε μπορούμε όχι μόνο για να γίνει κτήμα της νέας γενιάς που δεν έχει εύκολα την δυνατότητα να το μάθει μέσα από τα βιβλία αλλά και σαν μια «αντίδραση» απέναντι στην πνευματική υποβάθμιση που προσφέρουν απλόχερα, λίγοι ευτυχώς, ανάξιοι δάσκαλοι.
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη:
Θα πείτε «δεν γίνεται».
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…
Η πρόκληση πάντως ισχύει.
Ζαν Ρισπέν
Γεννημένος στην Αλγερία το 1849 από πατέρα στρατιωτικό γιατρό και μητέρα τσιγγάνα, ο Ζαν Ρισπέν (Jean Richepin) σπούδασε φιλολογία και σε ηλικία 21 ετών πήρε μέρος στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο (Ιούλιος 1870 – Μάιος 1871) με το σώμα των Ελευθέρων Σκοπευτών. Απείθαρχος και ανήσυχος, δεν δίστασε μετά τις σπουδές του, να εργαστεί σαν ηθοποιός, ναύτης ή λιμενεργάτης. Το 1876 παρουσίασε την πρώτη ποιητική του συλλογή «Chanson des gueux» (Το τραγούδι των ζητιάνων) το οποίο έκανε αίσθηση για την περιφρόνηση που έδειχνε προς κάθε κοινωνικά «ανώτερη» τάξη και την συμπάθεια με την οποία περιέβαλε τους απόκληρους της ζωής και τους επαναστατημένους.
Η άρχουσα τάξη, σοκαρισμένη από τον ύμνο του Ζαν Ρισπέν στους αλήτες και τους απάχηδες της εποχής αλλά και την σύγκριση της καθημερινότητας τους με εκείνη των εύπορων αστών, φρόντισε να τον καταγγείλει για την «αισχρή» του γλώσσα, ώστε να δικαστεί και να καταδικαστεί σε φυλάκιση ενός μηνός και χρηματικό πρόστιμο 500 Γαλλικών φράγκων.
Πνεύμα ανήσυχο και εκρηκτικό, με τους επικριτές του να τον θεωρούν «κήρυκα της ανταρσίας», ο Ζαν Ρισπέν συχνά καυχιόνταν για την τσιγγάνικη καταγωγή του, ενώ το σύνολο του πληθωρικού του έργου διακρινόταν από μια απλότητα στην περιγραφή των ιδεών, ανθρωπιά, αθυροστομία και ένα ρεαλισμό που έφθανε στην ωμότητα.
Ο Ζαν Ρισπέν υπήρξε φλογερός φιλέλληνας. Γνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική φιλολογία, συνέγραψε το έργο «Ελληνική Μυθολογία» (εκδόθηκε το 1990 στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Μέρμηγκας, σε μετάφραση Κώστα Ζαρούκα), έμαθε νέα ελληνικά, συνδέθηκε με Έλληνες λόγιους και επισκέφθηκε την Ελλάδα μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ας θυμηθούμε και πάλι ένα κείμενο του φλογερού φιλέλληνα Ζαν Ρισπέν με τίτλο «Η τελευταία λέξη της γης, όταν αφήνει την τελευταία της πνοή, θα είναι Ελλάδα!» και ας το επαναλαμβάνουμε όποτε μπορούμε όχι μόνο για να γίνει κτήμα της νέας γενιάς που δεν έχει εύκολα την δυνατότητα να το μάθει μέσα από τα βιβλία αλλά και σαν μια «αντίδραση» απέναντι στην πνευματική υποβάθμιση που προσφέρουν απλόχερα, λίγοι ευτυχώς, ανάξιοι δάσκαλοι.
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη:
- Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
- Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
- Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη.
- Από την ιατρική σας, την φαρμακευτική σας.
- Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
- Από την φυσική σας, την χημεία
- Από την αστρονομική σας
- Από την πολιτική σας
- Από την καθημερινότητα σας.
Θα πείτε «δεν γίνεται».
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…
Η πρόκληση πάντως ισχύει.
Ζαν Ρισπέν
Πηγή: koumakis.analyst.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω