Να απαγορευτεί η χρήση του ονόματος «Ολυμπιακοί Αγώνες» από το κλειστό club της ΔΟΕ

του Κώστα Ροδινού

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου είχαν την τελετή έναρξης που τους αξίζει! Λίγο από χολυγουντιανό glamour, κάτι από british …culture, λίγο από eurovision και grammys και gala επωνύμων! Από την άποψη αυτή μια χαρά ήταν το θέαμα! Άλλωστε, κάθε χώρα δείχνει αυτό που έχει, έστω και μέρος απ’ αυτό που μπορεί να οικειοποιηθεί και ας ανήκει σε άλλους! ...

Όμως, η τελετή έναρξης, έστω και κατά λάθος, μας έστειλε και το μήνυμα των αγώνων, το οποίο προφανώς και ουδεμία σχέση έχει με τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Το μήνυμα, λοιπόν, ήταν ότι όλα επιτρέπονται για να κερδίσεις. Και …παράκαμψη, με minicooper, και αν πάλι δεν τα καταφέρεις, μια τρικλοποδιά στον προπορευόμενο, πάντα αποδίδει!

Μας το έδειξε ο Mr Bean! Μα, ο Mr Bean είναι κωμικός! Θα σπεύσουν να με κατακεραυνώσουν κάποιοι. Και έκανε χιούμορ!

Φυσικά, χιούμορ έκανε! Και η Βούλα Παπαχρήστου έκανε χιούμορ, αλλά το χιούμορ της εκλήφθη ως …ρατσιστικό σχόλιο και αποσύρθηκε από τους αγώνες με εντολή του …αθάνατου Ισίδωρου, ο οποίος ξεπέρασε κάθε όριο υποκρισίας, παραδίδοντας μαθήματα ηθικολογίας!

Το δεύτερο μήνυμα είναι αυτό των καθαρών αγώνων. Και εδώ γίναμε πρωτοσέλιδο. Και άλλοι αθλητές βρέθηκαν ντοπέ, αλλά η Ελλάδα είναι brand name που πουλάει! Έτσι ακόμα και ο… Richard Quest μπορεί να ασχολείται με το θέμα!

Αν ο κ. Ρογκ και η παρέα που διαχειρίζεται τα εκατομμύρια από τα έσοδα των αγώνων, ειλικρινά πιστεύουν ότι είναι …καθαροί, δεν έχουν παρά να κάνουν μια απλή κίνηση: Να ελέγξουν τους παίκτες του ΝΒΑ που απαρτίζουν την ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ. Γιατί, από το 1992, που εμφανίστηκε η μια και μοναδική Dream Team, η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ που συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες …εξαιρείται από ελέγχους dopping;

Γιατί αυτή η σκανδαλώδης μεταχείριση; Γιατί απλούστατα η ομάδα προσφέρει show, το show φέρνει χορηγούς, οι χορηγοί χρήματα και αυτό είναι το ζητούμενο για τη ΔΟΕ! Όλα τ’ άλλα περί ολυμπιακών ιδεωδών είναι κούφια λόγια! Τα χρησιμοποιούν ως αφορμή να πιάνουν στα δίκτυα τα μικρά ψάρια τα οποία επιδεικνύουν κάθε φορά με το ζήλο του πρωτάρη ψαρά, ενώ τα μεγάλα θηράματα κυκλοφορούν ελεύθερα!

Έτσι η Ελλάδα έχει δυο επιλογές. Η πρώτη να συνεχίσει ως έχει και να …ικανοποιείται επειδή παρελαύνει πρώτη. Να «ντοπάρει» και τους αθλητές της και να παίρνει κανένα μετάλλιο. Όμως, επειδή η …τεχνογνωσία παράγεται αλλού, θα την …παθαίνει. Το dopping βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από το …antidopping! Όσοι κάνουν χρήση παλαιών σκευασμάτων, δεν μπορούν να κρυφτούν από τους νέους ελέγχους! Δεν θα καταλάβω ποτέ μου πώς ο πατέρας - προπονητής έδινε dopping στο παιδί του! Δεν μπήκε στο κόπο να διαβάσει τις παρενέργειες;

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν θέλουμε, στ’ αλήθεια, να συμμετέχουμε σ’ αυτό το πανάκριβο πανηγύρι; Για να κερδίσουμε τι; Την πρόσκαιρη δόξα από κάποιες νίκες; Το κόστος είναι δυσανάλογο της προσπάθειας που καταβάλλεται και των πόρων που αναλώνονται.

Αυτό που κάνει η ΔΟΕ δεν είναι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι κάτι σαν τους Good Will Games που επιχείρησε, με τη συνδρομή της Coke και του CNN, να επιβάλλει ο Τed Turner.

Η δεύτερη επιλογή μας είναι να διαχωρίσουμε τη θέση μας από τη «μπίζνα» που κάθε τετραετία «τρέχει» ο κ. Ρογκ και η παρέα του. Ξέρω πώς αυτό το σύστημα που σιτίζεται πλουσιοπάροχα από τους αγώνες παθαίνει αλλεργία στη σκέψη, αλλά πρόβλημά τους!

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι το πανάκριβο show των …αθανάτων (τι ύβρις κι αυτή!) έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό, που λίγες χώρες πλέον θα μπορούν να αναλάβουν το κόστος διοργάνωσής του. Πρόκειται για ένα δεινόσαυρο που είναι ζήτημα χρόνου να καταρρεύσει. Βέβαια, θα υπάρχουν πρόθυμοι να πληρώσουν κάτι παραπάνω τη ματαιοδοξία τους, αλλά τα όρια έχουν ξεπεραστεί και ο αριθμός των προθύμων θα ελατούται. Ώσπου να περιοριστεί τόσο πολύ, που θα γίνει προνόμιο των ολίγων και θα έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη φιλοσοφία των Αγώνων.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν ακόμα ήταν πρωθυπουργός, είχε την διορατικότητα να προτείνει την μόνιμη τέλεση των αγώνων στην Ελλάδα. Η πρόταση έπεσε στο κενό γιατί τα συμφέροντα ήταν και είναι πολλά και οι Αγώνες μια επικερδέστατη επιχείρηση, την οποία διαχειρίζεται ένα πολύ κλειστό κογκλάβιο. Ισχύει και εδώ το «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»! Το θεωρώ σχεδόν αδύνατο να συναινέσουν.

Όμως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν κληρονομιά και παρακαταθήκη της Ελλάδος. Έχει, επομένως, όφελος και συμφέρον να τους διαφυλάξει.

Υποθέτω, ότι πολύ δύσκολα θα βρεθεί δικαστήριο που θα κάνει δεκτό το αίτημά μας να απαγορευτεί η χρήση του ονόματος «Ολυμπιακοί Αγώνες» από το κλειστό club της ΔΟΕ, όμως, κανένας δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει να τους δίνουμε τη Ολυμπιακή Φλόγα!

Ας το τολμήσουμε! Μια τέτοια ενέργεια, ίσως αποτελέσει την αρχή, τουλάχιστον για ν’ ανοίξει η συζήτηση για το μέλλον των Αγώνων. Και αυτή η συζήτηση μας αφορά.

Το δεύτερο είναι να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο, ανά τετραετία να οργανώνουμε τους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία Ολυμπία. Όχι βέβαια …«αγώνες Γιάννας», αλλά ένα λιτό πρόγραμμα που να σέβεται τα αρχαία ιδεώδη.

Ουδείς δικαιούται να μας το απαγορεύσει. Δεν θα είναι εύκολο γιατί το σύστημα των «αθανάτων» έχει ισχυρά ερείσματα παντού, αλλά η Ολυμπία έχει ένα τόσο ισχυρό συμβολισμό, μια μοναδική και απαράμιλλη έλξη, που στο τέλος θα κερδίσει.

Μπορεί μάλιστα η πρότασή μας αυτή να αποτελέσει και διέξοδο στα προβλήματα που η ΔΟΕ θα κληθεί να διαχειριστεί στο άμεσο μέλλον σχετικά με τη γιγάντωση και το κόστος των Αγώνων.

Κώστας Ροδινός