Οι "Ευμενίδες" του Αισχύλου σε Ορεστιάδα και Διδυμότειχο από το Θεατρικό Εργαστήρι ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Το 2007 ξεκίνησε τη λειτουργία του ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του Θεατρικού Εργαστηρίου Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ, το Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος. Υπό την καθοδήγηση και τη διδασκαλία του ηθοποιού Αντώνη Θεοδωρακόπουλου, οι συμμετέχοντες στο Εργαστήρι μελετούν τα αριστουργήματα του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ξεκινώντας με τη μοναδική σωζόμενη τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου.

Ήδη πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις με το δεύτερο έργο της... αριστουργηματικής τριλογίας, τις «Χοηφόρους», ενώ φέτος, με την ολοκλήρωση του Εργαστηρίου για την περίοδο 2011-2012, παρουσιάζεται το τρίτο μέρος και επίλογος της τριλογίας του Αισχύλου, οι «Ευμενίδες».

Στο έργο του αυτό, ο Αισχύλος καταφέρνει να μετατρέψει τη φυσιογνωμία των Ερινύων, που ήταν θεότητες τρομερές και εκδικητικές, και να τις κάνει πιο προσιτές στις εγκλήσεις του λαού. Επιπλέον, συναντούμε για πρώτη φορά τον θεσμό του Αρείου Πάγου και τις δίκης με ενόρκους, τον οποίον εγκαθιδρύει η θεά Αθηνά "στον αιώνα τον άπαντα".

Θα δοθούν δύο παραστάσεις:

- ΝΕΑ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ: Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012, στις 9:30 μ.μ., στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο.

- ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ: Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012, στις 9:30 μ.μ., στο Κάστρο του Καλέ (με τη συμμετοχή του Θεατρικού Συλλόγου Διδυμοτείχου και με την αρωγή του Δήμου Διδυμοτείχου).

Η συμβολική είσοδος για τις παραστάσεις είναι 3 € (υπέρ του Συλλόγου Αυτιστικών Ατόμων Ν. Έβρου «Ο Άγιος Βασίλειος»).

Η ταυτότητα της παράστασης:

ΟΡΕΣΤΕΙΑ γ΄: ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ (458 π.Χ.)
Διδασκαλία - σκηνοθεσία: Αντώνης Θεοδωρακόπουλος
Κινησιολογία - χορογραφία - μουσική επιμέλεια: Άκης Τσονίδης
Σκηνικά - κοστούμια: Νίκος Πατούνας

Διανομή:

Προφήτις: Δέσποινα Μιχαηλίδου
Απόλλων: Αλέξανδρος Σουβατζόγλου
Ορέστης: Νίκος Πατούνας
Κλυταιμνήστρα: Άννα Πατούνα
Αθηνά: Αναστασία Νακούδη
Χορός: Ιορδάνης Βροχίδης, Φωτεινή Γεωργιτσοπούλου, Λίτσα Διάκα, Σταυρούλα Θεοδωρίδου, Αργυρή Καρλιώτη, Τζένη Κατικαρίδου, Μαργαρίτα Κεφαλά, Χρυσή Λυμπερίδου, Παναγιώτης Μωρικίδης, Μέμη Παπακωστοπούλου, Μαίρη Τσιλβελή, Μαριτίνα Χλειουνάκη, Κατερίνα Ψυλλίδου.

Η Πλοκή:

Μετά το φόνο της μητέρας του Κλυταιμνήστρας, ο Ορέστης καταφεύγει στο ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς, για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί η προφήτισσα Πυθία βρίσκει τον Ορέστη, ικέτη στον βωμό, να ζητά τη βοήθεια του θεού για να απαλλαγεί από τις Ερινύες, που κουρασμένες από την καταδίωξη του φυγά έχουν αποκοιμηθεί. Εμφανίζεται το φάντασμα της βασίλισσας Κλυταιμνήστρας, ξυπνά τις Ερινύες, γιατί παραμέλησαν το έργο της καταδίωξης και της τιμωρίας του Ορέστη, και κατηγορεί το θεό ότι έδωσε άσυλο σε μιασμένο άνθρωπο.

Η σκηνή μεταφέρεται στην Αθήνα, όπου, σύμφωνα με την υπόσχεση του Απόλλωνα, ο Ορέστης θα δικαστεί για τ’ αμαρτήματά του. Ο ήρωας μετά από συμβουλή του θεού φτάνει εκεί κι αγκαλιάζει το άγαλμα της θεάς Αθηνάς παρακαλώντας την να τον προστατέψει απ’ τις Ερινύες, που συνεχίζουν να τον καταδιώκουν. Οι εκδικητικές θεότητες φτάνοντας τραγουδούν έναν ύμνο, που τρελαίνει τον νου του θύματός τους. Σε απάντηση της παράκλησης του Ορέστη η Αθηνά εμφανίζεται, για ν’ αναλάβει τη δίκη με τη βοήθεια ορισμένων επίλεκτων πολιτών ως ενόρκων.

Η δίκη αρχίζει κι ο Απόλλωνας παρουσιάζεται ως συνήγορος του ικέτη και εκπρόσωπος των βουλών του Διός. Ο Ορέστης ομολογεί ότι σκότωσε τη μητέρα του, ενώ δικαιολογεί την πράξη του λέγοντας ότι κι εκείνη είχε σκοτώσει τον σύζυγό της και πατέρα του. Η Αθηνά δηλώνει ότι από το σημείο αυτό και στο εξής στο δικαστήριο για υποθέσεις φόνου θα προεδρεύει εκείνη προσωπικά και εγκαθιδρύει τον θεσμό του Άρειου Πάγου.
Οι ένορκοι ψηφίζουν, η θεά γνωστοποιεί ότι η ψήφος της είναι υπέρ του κατηγορουμένου, οπότε σε περίπτωση που οι ψήφοι είναι ίσοι, η δίκη θα κρίνει τον Ορέστη αθώο. Έτσι αυτός αθωώνεται και φεύγει.

Η Αθηνά καταφέρνει να κατασιγάσει τον θυμό των κατηγόρων του Ορέστη παραχωρώντας τους την πόλη της να κατοικούν και να απολαμβάνουν θυσίες από τον αθηναϊκό λαό.
Οι Ερινύες υποχωρούν και μετατρέπονται σε Ευμενίδες, σεμνές θεές, πνεύματα συγχώρησης και ευμένειας. Με συνοδεία επίλεκτων πολιτών κατευθύνονται στο ιερό τους κάτω από τον Άρειο Πάγο αποχαιρετώντας τους θεούς και τους θνητούς της χώρας.