Το κράτος «νίπτει τας χείρας του» και βγαίνει από το κάδρο της αποκλειστικής ευθύνης που έχει ώστε να παρέχει υψηλού επιπέδου μόρφωση στα παιδιά μας.
Κι ενώ αυτές τις μέρες τα μόνα συναισθήματα που θα έπρεπε να μας κατακλύζουν είναι η χαρά, το χτυποκάρδι και η αγωνία για το πρώτο κουδούνι της χρονιάς, όλοι σφιγγόμαστε με τα δυσβάσταχτα έξοδα του Σεπτέμβρη για σχολικές «λίστες», εγγραφές, ξενόγλωσσα βιβλία κ.ά. σε συνδυασμό με την ακρίβεια που έχει γονατίσει τις οικογένειες. Όλοι μας αγανακτούμε με τις ανακοινώσεις για καθιέρωση 13ωρης δουλειάς, ώστε να μην μπορούμε ούτε «ένα φιλί για καληνύχτα» να δίνουμε στα παιδιά μας...
Τα προβλήματα και στην Αν. Μακεδονία Θράκη είναι εδώ και ως γονείς καλούμαστε να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας και να διεκδικήσουμε το καλύτερο για αυτά.
Ζήσαμε ένα θερμό καλοκαίρι στην Καβάλα με το κύμα συγχωνεύσεων και κατάργησης σχολικών τάξεων, που προωθεί η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ο αγώνας των γονιών και των εκπαιδευτικών κατάφεραν να μπλοκάρουν σε μεγάλο βαθμό αυτά τα σχέδια υποβάθμισης. Αντίστοιχα στην Ξάνθη, σταμάτησε η συζήτηση για την κατάργηση του 18ου Δημοτικού Σχολείου.
Τα παιδιά μας στοιβάζονται σε 29-30άρια τμήματα στις μεγάλες πόλεις της Δευτεροβάθμιας (π.χ. Αλεξανδρούπολη), γιατί είναι κόστος να μικρύνουν τα τμήματα και να προσληφθούν επιπλέον εκπαιδευτικοί. Όπως είναι κόστος για αυτούς να γίνουν οι 41.000 προσλήψεις εκ παιδευτικών ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό από το πρώτο κουδούνι. Αντί αυτού και παρά την α’ φάση προσλήψεων των αναπληρωτών, παραμένουν δεκάδες κενά σε κάθε νομό της περιοχής μας... Μετά όμως όλοι μαζί «κλαίνε» για το δημογραφικό.
Πολύ σοβαρά παραμένουν τα κτιριακά προβλήματα των σχολικών μονάδων της περιοχής μας, με τα κοντέινερ, τις κακοσυντηρημένες αίθουσες, τις υπόγειες αίθουσες, τις ελλείψεις σε ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, τις ακατάλληλες αυλές κ.ά. Το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» αφορούσε ελάχιστα σχολεία στην περιοχή μας (5-6 σχολεία σε κάθε νομό). Το προσωπικό καθαριότητας μειώθηκε φέτος σε σχέση με πέρυσι. Η υποχρηματοδότηση των σχολείων και οι δυσλειτουργίες που έχουν δημιουργηθεί από την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, έρχονται να φορτώσουν το κόστος στους γονείς και στους συλλόγους γονέων, οι οποίοι αναγκάζονται, μπροστά στις ακάλυπτες ανάγκες των παιδιών τους, είτε να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη είτε να βγαίνουν στο κυνήγι χορηγών.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το κράτος «νίπτει τας χείρας του» και βγαίνει από το κάδρο της αποκλειστικής ευθύνης που έχει ώστε να παρέχει υψηλού επιπέδου μόρφωση στα παιδιά μας, σε σύγχρονα, ασφαλή και εξοπλισμένα κτίρια. Οι ανάγκες των παιδιών μας αντιμετωπίζονται ως «δημοσιονομικό κόστος» που δεν το «αντέχει η οικονομία», όμως μια χαρά αντέχει να δίνονται δις ευρώ για τις πολεμικές δαπάνες και τα εμπλεκόμενα συμφέροντα....
Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι αυτό που αξίζουν τα παιδιά μας.
Δική μας υπόθεση είναι οργανωμένα και συλλογικά να παλέψουμε για τη ζωή και τη μόρφωση που έχει ανάγκη κάθε παιδί, κάθε μαθητής και μαθήτρια.
Μέσα από τους Συλλόγους Γονέων, τις Ενώσεις, την Ομοσπονδία μας και την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων, να διεκδικήσουμε ένα σχολείο:
- Που δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές ανάλογα με την τσέπη των γονιών.
- Που θα εκπληρώνει δημιουργικά τον παιδαγωγικό και κοινωνικό του ρόλο για όλα τα παιδιά.
- Που θα στεγάζεται σε κτίρια και θα έχει υποδομές που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών μας.
- Που θα χρηματοδοτείται πλήρως και επαρκώς από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και όχι από τους γονείς, και τις «φιλανθρωπίες» επιχειρηματικών ομίλων.
- Που θα έχει όλους τους εκπαιδευτικούς, όλων των ειδικοτήτων και όλο το απαιτούμενο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό.
- Που δεν θα διαχωρίζει τη μόρφωση των παιδιών μας (π.χ. Ωνάσεια και Πρότυπα Σχολεία), ούτε θα βάζει «κόφτες» στην παιδαγωγική τους εξέλιξη (π.χ. Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, Τράπεζα Θεμάτων, Τμήμα με 27-30 μαθητές, χωρίς Τμήματα Ένταξης και ενισχυτική διδασκαλία).
Τη μόρφωση και τη ζωή των παιδιών μας δεν την «χαρίζουμε σε κανέναν». Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε μέσα από τους Συλλόγους Γονέων για το χαμόγελο που πρέπει να έχει κάθε μαθητής όταν περνάει την πόρτα του σχολείου του.
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ Α.Μ.Θ.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω