Η χρηματιστηριακή ευφορία μέσα στον γεωπολιτικό όλεθρο δεν είναι ούτε αμήχανη ούτε προσωρινή. Είναι σταθερή, σχεδόν μεταφυσική. Μοιάζει με τον...
Κάποτε, όταν ξεσπούσε ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή, οι αγορές έτριζαν. Οι traders ίδρωναν, οι οίκοι αξιολόγησης γρύλιζαν και οι επενδυτές - έστω προσχηματικά - προσποιούνταν ότι συγκλονίζονται. Τώρα, με τον πλανήτη να βράζει, με πολυκατοικίες γεμάτες κόσμο από τη Γάζα ως το Τελ Αβίβ να γκρεμίζονται, με πυρηνικές εγκαταστάσεις να ανατινάζονται, με τα δεξαμενόπλοια να πλέουν συνοδεία πολεμικών και με βαλλιστικούς πυραύλους να γράφουν ημερομηνία λήξης σε πόλεις και ψυχές, οι αγορές ανεβαίνουν. Σαν να λένε «ο θάνατός σου, η απόδοσή μου».
Η σημερινή χρηματιστηριακή ευφορία μέσα στον γεωπολιτικό όλεθρο δεν είναι ούτε αμήχανη ούτε προσωρινή. Είναι σταθερή, σχεδόν μεταφυσική. Μοιάζει με τον άρχοντα σε αρχαία τραγωδία που τρώει ήσυχα τα σταφύλια του ενώ η πόλη του καίγεται. Κανένας πανικός, καμία νεύρωση. Αντιθέτως, απολαμβάνει τη φωτιά, τουλάχιστον όσο η φωτιά φέρνει κέρδος.
Θυμάμαι τη νύχτα που ο Μπους ο πρεσβύτερος έστελνε τους Tomahawk στον Σαντάμ. Τον Ιανουάριο του ’91. Τα κανάλια έδειχναν πράσινες οθόνες με εκρήξεις, οι τιμές του πετρελαίου ανέβαιναν σαν καπνός από βομβαρδισμένο πεδίο, οι αγορές πάγωναν. Ήταν η εποχή που οι επενδυτές είχαν ακόμα ενοχές. Υπήρχε ένας σεβασμός - όχι στην ανθρώπινη ζωή, μην τρελαθούμε - αλλά στο απρόβλεπτο. Στην πιθανότητα του χάους.
Μετά ήρθαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Σεπτέμβριος του 2001. Οι αγορές βούτηξαν στο κενό μαζί με τα θύματα. Όχι από λύπη, αλλά από σοκ. Το μέγεθος της επίθεσης κατέρριπτε κάθε σενάριο. Η Νέα Υόρκη ήταν και αγορά και σύμβολο, και όταν έλιωναν τα θεμέλια των πύργων, έλιωναν και εκείνα της πίστης στον «ασφαλή κόσμο μας».
Τι άλλαξε από τότε; Όλα. Οι αγορές σήμερα έχουν αποκτήσει ανοσία στον τρόμο. Εθισμό στο αίμα. Μιλάμε για μηχανισμούς που έμαθαν να πλουτίζουν από τη φρίκη χωρίς να την αισθάνονται. Παλιά είχαμε ανθρώπινους επενδυτές. Τώρα έχουμε αλγορίθμους που αγοράζουν τίτλους μόλις μυρίσουν καπνό.
Και τι κάνει ο μικρός επενδυτής; Βλέπει τον κόσμο να αποσυντίθεται, αλλά τους δείκτες να σκαρφαλώνουν σαν τον Ταρζάν πάνω από ζούγκλα βομβαρδισμένων χωριών. Είχε μάθει πως πόλεμος σημαίνει risk-off, άνοδος χρυσού, κατάρρευση των μετοχών. Τώρα όμως βλέπει τον Nasdaq να συμπεριφέρεται σαν μωρό που έφαγε το γλυκάκι του και ζητάει δεύτερο.
Και παραλογίζεται. Ρίχνει τα βιβλία της οικονομικής θεωρίας στον κάδο των αχρήστων. Αναρωτιέται αν έχει πια νόημα να προσπαθήσει να καταλάβει τι γίνεται. Σου λέει. «Αφού κάθε είδηση-εφιάλτης ανεβάζει τα χρηματιστήρια, μήπως επενδύσω απευθείας στον τρόμο; Να πάρω μετοχές σε εργοστάσιο όπλων, σε εταιρεία ναυτιλιακής ασφάλειας, σε επιχείρηση μαζικής καταστροφής;». Προσπαθεί να δώσει νόημα στο αδιανόητο.
Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό των αγορών. Η ηθική είναι θόρυβος. Κοστίζει. Ο επενδυτής του 21ου αιώνα δεν αναρωτιέται αν αυτό που αγοράζει σκοτώνει. Αναρωτιέται μόνο αν θα του δώσει στα γρήγορα ένα 20%. Και αν γίνει μια γενοκτονία, αλλά η μετοχή εκτοξευτεί, θα πει απλώς «no problem».
Ο Τζορτζ Σόρος είχε πει κάποτε πως όταν λειτουργεί ως επενδυτής, δεν μπορεί να ασχοληθεί με τις συνέπειες των πράξεών του στην κοινωνία. «Αυτό είναι δουλειά των πολιτικών» είχε ξεκαθαρίσει. Ε, λοιπόν, σήμερα όλοι οι παίκτες είναι μικροί Σόρος. Κρύβονται πίσω από την «αγορά», τη «συναίνεση», τον «μηχανισμό». Κανείς δεν ευθύνεται. Όλοι είναι παρόντες. Και όλοι βγάζουν λεφτά.
Τι απέμεινε; Eνας κόσμος που φλέγεται και γελάει ταυτόχρονα. Μια Wall Street που καβαλάει τον Αρμαγεδδώνα με βλέμμα επιχειρηματία. Ένα Χρηματιστήριο που πλέον δεν αντιδρά στις κρίσεις. Έχει επιλέξει να τις ενσωματώνει, να τις τιμολογεί, να τις περιμένει. Δεν υπάρχουν πλέον «αγορές», γύρω μας παίζεται ένα χρηματοοικονομικό θέατρο του παραλόγου.
Και ο μικροεπενδυτής φουκαράς στέκεται στη γωνία με τις απορίες του, κρατώντας το ETF του σαν φανάρι μέσα στη νύχτα. Περιμένει μήπως βρει λίγο φως λογικής, σε ένα σύμπαν που οι κινήσεις του δεν χρειάζεται να βγάζουν νόημα. Αρκεί να βγάζουν λεφτά.
Πηγή: Protagon.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω