Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν γρήγορα, το να κρατάμε κάτι αυθεντικό & αληθινό όπως οι σπόροι των προγόνων μας, είναι μια πράξη αντίστασης και ελπίδας.
Το να ξεχνάμε τις παραδοσιακές καλλιέργειες, σημαίνει ότι σιγά - σιγά ξεχνάμε και τις ρίζες μας. Με τον όρο παραδοσιακοί σπόροι, εννοούμε τους σπόρους από φυτά που καλλιεργήθηκαν στην Ελλάδα, ενώ ντόπιες ποικιλίες εννοούμε προϊόντα τοπικά και φημισμένα όπως ο χαλβάς Φαρσάλων, τα φιστίκια Αιγίνης και λοιπά. Οι σπόροι συνδέονται με την πολιτιστική μας κληρονομιά, αν σκεφτείς ότι ήταν καθημερινή τροφή για τους αρχαίους μας προγόνους από το 5ο π.Χ. αιώνα. Μπορούμε να πούμε ότι ο σπόρος είναι κάτι παραπάνω από γεωργικό προϊόν, είναι μια σύνδεση με το παρελθόν.
Γνωστές γηγενείς παραδοσιακές ποικιλίες αμπέλου στην Ελλάδα είναι το αθήρι μαύρο, η ασπρορομπόλα οι ασπρούδες κ.α. Οι ποικιλίες αυτές καταναλώνονται τόσο σε γιορτές Κρασιού, όσο και σε γιορτές όπως γάμοι και βαφτίσεις που με τη σειρά τους αποτελούν δείγμα της ελληνικής παράδοσης. Η ανταλλαγή σπόρων ανάμεσα στους ανθρώπους μπορεί να συμβολίζει την ανταλλαγή του λόγου του θεού, ως ευχές για ελπιδοφόρο μέλλον αλλά και ως κακό σύμβολο, που θα «σπείρει» διχόνοιες. Η σχέση των ανθρώπινων με τη γη μέσα από τη καλλιέργεια δείχνει τον χαρακτήρα που έχει η κάθε σχέση: δώσε και θα πάρεις.
Το να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε και να προστατεύουμε τις παραδοσιακές ποικιλίες δεν είναι απλώς πράξη διατροφική ή αγροτική, αλλά βαθιά πολιτιστική και ηθική. Κάθε σπόρος που φυτεύεται κουβαλά μέσα του ιστορία, μνήμη και ταυτότητα. Μέσα από την καλλιέργειά του, διατηρείται ζωντανή μια ολόκληρη κοσμοθεωρία που βασίζεται στον σεβασμό προς τη φύση, τον κύκλο της ζωής και την κοινότητα.
Δυστυχώς, η μαζική παραγωγή και η εμπορευματοποίηση της τροφής έχουν οδηγήσει στην εγκατάλειψη πολλών παραδοσιακών ποικιλιών, οι οποίες αντικαταστάθηκαν από γενετικά ομογενοποιημένους σπόρους. Αυτοί μπορεί να προσφέρουν μεγαλύτερη παραγωγή, αλλά στερούνται της γεύσης, της θρεπτικής αξίας και του πολιτιστικού φορτίου που έχουν οι ντόπιοι σπόροι.
Ευτυχώς, σήμερα παρατηρείται μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος για τους παραδοσιακούς σπόρους, μέσα από δίκτυα ανταλλαγής, φεστιβάλ σπόρων και ομάδες που προωθούν την οικολογική γεωργία. Νέοι και παλιοί αγρότες, ερευνητές και ερασιτέχνες σπορείς συνεργάζονται για να διατηρήσουν αυτόν τον θησαυρό ζωντανό.
Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν γρήγορα, το να κρατάμε κάτι αυθεντικό και αληθινό, όπως οι σπόροι των προγόνων μας, είναι μια πράξη αντίστασης αλλά και ελπίδας. Γιατί μέσα από αυτούς τους μικρούς φορείς ζωής, μπορούμε να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και να ονειρευόμαστε ποιοι μπορούμε να γίνουμε.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω