Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ κάνουν μικρά βήματα εξορθολογισμού των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας, που πόρρω απέχουν από τον «διαχωρισμό». Και το πουλάνε ως «αριστερή» πολιτική. Ταυτόχρονα, τα βρίσκουν με τον Ιερώνυμο, στέλνοντας σήματα καθησυχασμού στους συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Τι κάνουν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το καλοκαίρι του 2015; Κατά μία εκδοχή, συνεχείς κωλοτούμπες (από αντιμνημονιακοί, μνημονιακοί κτλ, γνωστά είναι). Κατά μια άλλη, κάνουν στροφή στο ρεαλισμό. Κατά μια τρίτη, την οποία και υιοθετώ, ενηλικιώνονται πολιτικά.
Κάνουν, δηλαδή, το αυτονόητο για νεόκοπο κόμμα εξουσίας. Κατά τούτο, αντιγράφουν ή μιμούνται ό,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ μετά το 1981, όταν πρωτοανέλαβε πόστα εξουσίας. Από τους μύδρους κατά της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ έγινε ο καλύτερος διαχειριστής της ευρωπαϊκής πορείας και των κονδυλίων της, μια χαρά τα πήγε και με το ΝΑΤΟ, βόλεψε και τον (αρχικό) αντιαμερικανισμό.
Όποιος νομίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα κάνει κάτι άλλο, μάλλον δεν βλέπει καλά. Η μαγική λέξη είναι «προσαρμογή». Ένα κόμμα που το 2009 ήταν στο 4,60% και το 2015 πήρε 35% και την κυβέρνηση, πρέπει να κάνει «προσαρμογές» για να την κρατήσει. Και, αν την χάσει, να καταφέρει να μείνει μεγάλο κόμμα και να την διεκδικήσει ξανά.
Υπό το πρίσμα αυτό πρέπει να εξετάζονται όλα όσα έκαναν ή δεν έκαναν από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα:
- Στα μεγάλα, τα βρήκαν απολύτως με τους Ευρωπαίους (και ειδικά με την Μέρκελ - το «go back» είναι πλέον μακρινή ανάμνηση) και ακόμα καλύτερα με τους Αμερικανούς.
- Στα εσωτερικά, το ίδιο. Φυσικά, δεν κατάργησαν τις παρελάσεις, ούτε τα ΜΑΤ και πάει λέγοντας. Τι πιο φυσικό να τα βρουν και με την Εκκλησία; Ας επικεντρωθούμε σ’ αυτό το τελευταίο, λόγω επικαιρότητας. Τι κάνει ο Τσίπρας; Δύο κινήσεις με διπλό στόχο:
Πρώτον, εξαγγέλλει αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος που αναφέρονται στην Εκκλησία, με επιδίωξη το Κράτος να γίνει «ουδετερόθρησκο»: ο όρκος των κρατικών λειτουργών θα είναι μόνο πολιτικός, θα βγουν και οι εικόνες από τις κρατικές υπηρεσίες. Δηλαδή, συμβολικά πράγματα, που ισχύουν παντού όπου υπάρχουν προηγμένα κράτη και δεν ενοχλούν παρά μόνο τους φανατικά θρησκόληπτους και ψηφοθήρες πολιτευόμενους.
Έτσι, ο κ. Τσίπρας απευθύνεται στο (μικρό αριθμητικά, αλλά όχι αμελητέο) τμήμα των αριστερών ψηφοφόρων του, λέγοντας ότι είναι η πρώτη κυβέρνηση που τολμά να τα κάνει. Δεν έχει άδικο. Κάνει μεν λιγότερα απ’ όσα υποσχόταν (δεν είναι αυτά ο περίφημος «διαχωρισμός»), αλλά είναι ένα βήμα. Και όταν το παραδέχεται ο καθηγητής Μιχάλης Σταθόπουλος, ο οποίος το 2000 σήκωσε το βάρος της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη, δεν υπάρχει ανάγκη να το επιβεβαιώσει ο «φιλελεύθερος» Μάκης Βορίδης με τις γνωστές γραφικές δηλώσεις του περί… κατάργησης των Χριστουγέννων!
Δεύτερον, φροντίζει σε όλα τα άλλα να τα βρει με τον Αρχιεπίσκοπο: δεν βγάζει από το Σύνταγμα το «επικρατούσα θρησκεία» (αυτό θα ήταν η πιο… ορθόδοξη λύση για ένα κοσμικό κράτος), αναγνωρίζει τον ιστορικό ρόλο της θρησκείας στη διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους (αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός, πέρα από ιδεολογικές αντιλήψεις - και ο Άρης Βελουχιώτης αναγνώριζε την αξία της θρησκείας και των παπάδων) και, κυρίως, κάνει αυτήν την πιρουέτα με τους ιερείς, που δεν θα είναι πια δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά θα πληρώνονται από το κράτος! Ταυτόχρονα, η περίφημη εκκλησιαστική περιουσία θα αξιοποιηθεί 50-50 και, αν είναι τόσο μεγάλη όσο θέλει ο διαχρονικός μύθος, τα 200 εκατομμύρια της μισθοδοσίας των ιερέων θα είναι ψίχουλα. Αν πάλι αυτή η περιουσία είναι μια φούσκα, τι είχαμε τι χάσαμε: το Κράτος πλήρωνε, το Κράτος θα εξακολουθήσει να πληρώνει τους μισθούς.
Συνοψίζουμε: ο κ. Τσίπρας κάνει μικρά βήματα εξορθολογισμού των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας, τα οποία πόρρω απέχουν από τον «διαχωρισμό» που είχε υποσχεθεί. Το πουλάει ως «αριστερό». Ταυτόχρονα, ικανοποιεί και τα βασικά αιτήματα του μετριοπαθούς Ιερώνυμου, στέλνοντας σήματα καθησυχασμού στα πιο συντηρητικά στρώματα των ψηφοφόρων. Γι αυτό και τα δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που συγκυβέρνησαν επί δεκαετίες με την Εκκλησία χωρίς να αγγίζουν οτιδήποτε την ενοχλούσε, το μόνο που είχαν να πουν είναι ότι …ανησυχούν για τα μισθολογικά των ιερέων!
Εν κατακλείδι, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ εξελίσσονται σε «Αριστερά του Κυρίου», κάνοντας βήματα ρεαλιστικής (και ψηφοθηρικής, εννοείται) προσαρμογής, «δεξιά» και επιδέξια…
Πηγή: Protagon.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω