Οι πρόωρες εκλογές και το πνεύμα των παρελθόντων Χριστουγέννων

“Γιατί τους ψηφίζατε; Γιατί; Δεν ξέρατε τι ήταν; ποιοι ήταν; τι έκαναν;” φώναζε αγανακτισμένος ο ανιψιός μου, συγκρατώντας με δυσκολία τη δυσφορία του. Και σε αυτό το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μοιραία είχε κάνει την εμφάνισή της η τρέχουσα πολιτική κατάσταση

Οι κάλπες είναι ο δικός μας καθρέπτης

“Γιατί τους ψηφίζατε; Γιατί; Δεν ξέρατε τι ήταν; ποιοι ήταν; τι έκαναν;” φώναζε αγανακτισμένος ο ανιψιός μου, συγκρατώντας με δυσκολία τη δυσφορία του. Και σε αυτό το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μοιραία είχε κάνει την εμφάνισή της η τρέχουσα πολιτική κατάσταση, είχε στρογγυλοκαθίσει, και κυριαρχούσε στη συζήτηση μεταξύ τυριού, αχλαδιού (και κοτόπουλου με πατάτες και κάσιους)...

Ο γιγαντόσωμος ανιψιός έμοιαζε με το πνεύμα των παρελθόντων Χριστουγέννων ενόσω μας παρουσίαζε τα λάθη των νεανικάτων μας, μας δίκαζε και μας καταδίκαζε. Τα μάτια του γυάλιζαν, καθώς μας αντιμετώπιζε όλους σαν Εμπενίζερ Σκρουτζ, υπαίτιους για τα σημερινά δεινά, τσιγκούνηδες στην παροχή πειστικών εξηγήσεων. Βολές κατά ριπάς και απαγγελία κατηγοριών υπό μορφήν ρητορικών ερωτήσεων από το αύριο για το τι έκαναν (ή δεν έκαναν…) η σημερινή και οι προηγούμενες γενιές, για να μη φτάσουμε στο γκρίζο σήμερα. Ο ανιψιός, με όλη την εφηβική αθωότητα και ορμητικότητα που τον διακρίνει, είχε τουλάχιστον τη σοφία να μην καταλογίσει ευθύνες μόνο στους "πολιτικούς" για το σημερινό χάλι, αλλά και ατομικά σε εμάς. Από μικρό και ανιψιό μαθαίνεις την αλήθεια;

Ο εξάδελφος μου προσπάθησε να απαντήσει στο βαρύ κατηγορητήριο, απολογούμενος ότι παλαιότερα ως λαός δεν είχαμε ιδέα για δανεισμούς, χρέη και σπρεντ, ήμασταν πιο αθώοι και εμείς, με το δικό μας τρόπο, και ότι οι πολιτικοί μας αποκοίμιζαν και μας εφησύχαζαν με τις διαβεβαιώσεις και την υποσχεσιολογία τους. Εις μάτην. Το πνεύμα των παρελθόντων Χριστουγέννων είχε χάσει ήδη το ενδιαφέρον του, μάλλον μιλούσε με τον έτερο ανιψιό για άλλα κορυφαία θέματα καθημερινότητας (βλέπε κορίτσια). Όμως εγώ έμεινα με μια πικρή γεύση στο στόμα, όχι από το υπέροχο γεύμα, αλλά γιατί σκεπτόμουν το βάρος της ευθύνης μίας και μόνης ψήφου και την αβεβαιότητα που επέρχεται με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες που φάνταζε δεδομένη.

Εκλογές λοιπόν. Ότι κι αν ψηφίσουμε, ας ψηφίσουμε όχι με οργή, αλλά με περίσκεψη, όχι για χαβαλέ, αλλά για το μέλλον μας, όχι με επιπολαιότητα, αλλά με το χέρι στην καρδιά, όχι τόσο για τους εαυτούς μας, άλλα για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας. Οι κάλπες είναι ο δικός μας καθρέπτης.

Για τη δοκιμασία του αμέσως επόμενου διαστήματος δεν είναι υπεύθυνος ο λαός. Για τα δύσκολα χρόνια της κρίσης που περάσαμε δεν έφερε παρά μόνον μέρος της ευθύνης (αλλά δεν ήταν και άμοιρος ευθυνών όπως κάποιοι εθνικοί διασκεδαστές τον θέλουν να πιστεύει…). Για όσα επακολουθήσουν όμως, ο λαός, όλοι εμείς, οφείλουμε να αναλάβουμε ατομικά και συλλογικά τις ευθύνες μας. Στο αυριανό κατηγορητήριο από τα φιντάνια μας δεν θα μπορούμε να αντιτάξουμε πια τεκμήρια (πολιτικής) αθωότητας ούτε γραφικές συνωμοσιολογίες. Δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία επειδή ψηφίζουμε μιντιακά σούργελα, τενεκέδες του σταρ σύστεμ και φιλοτομαριστές που μόνος τους στόχος είναι να αβγατίζουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους με όχι και τόσο νόμιμες μεθόδους. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία αν ψηφίζουμε κομπογιαννίτες με ψεύτικες θαυματουργές λύσεις έτοιμες με τρίλεπτο ψήσιμο, αδιόρθωτους κομματάνθρωπους, αιματοβαμμένες ιδεολογίες, γυαλιστερούς γόνους πολιτικών δυναστειών ή απέχουμε κρυπτόμενοι και καλυπτόμενοι από τις ευθύνες μας.

Οδηγούμαστε, εκόντες άκοντες, σε εκλογές άκρως πολωτικές και ψυχοφθόρες, και με την οικονομία σε μετέωρο βηματισμό. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής περιόδου, που πιθανώς να κρίνει πώς θα πορευτεί η γαλανόλευκη βάρκα στις ταραγμένες θάλασσες της παγκοσμιοποίησης τις επόμενες δεκαετίες, δεν είμαι βέβαιος αν παρατηρούμε προσεκτικά το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρόντος που είναι ολόγυρα μας. Όσο για το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων, με την ψήφο μου θα προσπαθήσω να κρατήσω, κατά το δυνατόν, την συνείδηση μου ήσυχη. Δεν θέλω να με κατατρύχει ενσαρκωμένο από κάποιο από τα ανίψια μου.

Στέλιος Ν. Κάνδιας