«Sam Christ είναι το όνομα του μικρού μας αγοριού. Η οικογένεια μας δεν θα σε ξεχάσει ποτέ Χρήστο» γράφει η φωτογραφία που έστειλαν δύο Σύροι, η 24χρονη Μάργουαν και ο συνομήλικος σύζυγός της Γιούσεφ, στον Χρήστο Χριστακούδη
Ένα «ευχαριστώ» που στάλθηκε από τη βόρεια Ευρώπη στο Φυλάκιο Έβρου
«Sam Christ είναι το όνομα του μικρού μας αγοριού. Η οικογένεια μας δεν θα σε ξεχάσει ποτέ Χρήστο» γράφει η φωτογραφία που έστειλαν δύο Σύροι, η 24χρονη Μάργουαν και ο συνομήλικος σύζυγός της Γιούσεφ, στον Χρήστο Χριστακούδη, τον επικεφαλής του Κέντρου Πρώτης Υποδοχής Mεταναστών στο Φυλάκιο του Έβρου.
Όπως είχαν υποσχεθεί, έδωσαν το όνομά του στο μωρό τους που γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου σε χώρα της βόρειας Ευρώπης, μακριά από τη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Συρία, μακριά από τους καταυλισμούς με τους εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες, μακριά από τα βουνά, τις θάλασσες και τα ποτάμια που πέρασαν για μια καλύτερη ζωή, εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του, όπως ο πατέρας του και η μητέρα του.
Και μάλιστα, χωρίς η νεαρή γυναίκα να γνωρίζει τον περασμένο Μάρτιο, πως, όταν πέρασε με τα πόδια από τη Συρία στην Τουρκία, και έμεινε για μια ολόκληρη μέρα εγκλωβισμένη σε μια νησίδα στον Έβρο με τους ανέμους ισχυρούς και το κρύο ανυπόφορο, έφερε τον Sam Christ μέσα στα σπλάχνα της…
Η Μάργουαν μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τον περασμένο Απρίλιο για το γεμάτο δυσκολίες και κινδύνους ταξίδι που τους έφερε στην Ελλάδα, είχε τονίσει: «Ο σύζυγός μου, θέλει να ονομάσουμε το μωρό Χρήστο αν είναι αγόρι, ή Χριστίνα αν είναι κοριτσάκι. Συμπάθησε πολύ τον Χρήστο. Ήταν πολύ φιλικός. Ενδιαφέρθηκε πολύ για εμάς. Ενδιαφερόταν για όλους στο Φυλάκιο».
«Είμαι ένας εξαιρετικά ευτυχισμένος άνθρωπος και πολύ συγκινημένος» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χριστακούδης, αφού πληροφορήθηκε τα νέα και είδε τη φωτογραφία του νεογέννητου με την αφιέρωση.
«Ακόμη θυμάμαι όταν ήρθε υποβασταζόμενη από το σύζυγό της με τρόμο στο πρόσωπό της και αβεβαιότητα για το μέλλον της. Δύο νέα παιδιά, έκλαιγαν και προσπαθούσαμε να τους καθησυχάσουμε. Έτυχε να μάθουν κατά τη διάρκεια των ημερών παραμονής τους, ότι συντόμως θα γίνουν γονείς. Με δύο λιποθυμικά επεισόδια, της μητέρας Μάργουαν, και με εμάς να τη συνοδεύουμε μέχρι το νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις, διαγνώστηκε η εγκυμοσύνη της», θυμάται και συνεχίζει:
«Είναι καθολικοί και ο σύζυγός της από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε ήταν να πάει σε μια εκκλησία, έφτιαξε με μια κλωστή και ένα χαρτί, τον σταυρό και μου το πρόσφερε ως δώρο με μια γλυκιά αφιέρωση: "Από το Γιούσεφ στον Χρήστο"».
Αυτόν τον σταυρό, ο κ. Χριστακούδης τον έχει σήμερα σε κορνίζα κρεμασμένο σε τοίχο του γραφείου του και με ιδιαίτερη συγκίνηση, όπως είπε, μοιράστηκε τα ευχάριστα νέα και τα γλυκά συναισθήματα με τους συναδέλφους του και στην κεντρική υπηρεσία.
«Είναι η ζωντανή απόδειξη πως αυτό που όλοι μαζί κάνουμε πραγματικά αξίζει τον κόπο, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Το αποτέλεσμα είναι τόσο ευχάριστο, ότι προσφέρεις, όχι μόνο ως υπάλληλος της υπηρεσίας, αλλά ως άνθρωπος. Υπάρχει πλέον αποδοχή του ρόλου του ΚΕΠΥ».
«Η ιστορία του μικρού Χρήστου είναι εξαιρετικά συγκινητική για όλους εμάς στην Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής και είναι μία από τις πολλές ανθρώπινες ιστορίες που μας φέρνουν πιο κοντά σε όλους αυτούς που – ο καθένας για δικούς του λόγους – αναζητά στη χώρα μας προστασία ή μία καλύτερη ζωή. Τις αντιμετωπίζουμε όλες ξεχωριστά και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό πέρα και έξω από το στενά εννοούμενο υπηρεσιακό καθήκον» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής της Υπηρεσίας, Παναγιώτης Νίκας.
Η Μάργουαν έχει σπουδάσει οικονομικά και ο Γιούσεφ εργαζόταν ως λογιστής στη Συρία, ώσπου τον κάλεσαν να υπηρετήσει στο συριακό στρατό. Σε μια περίοδο εμφυλίου, όπου τα τελευταία τρία χρόνια δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, η εξέλιξη αυτή στάθηκε η αιτία για να πάρει μαζί με τη σύζυγό του τον δρόμο της προσφυγιάς.
Σήμερα, η ιστορία του νεογέννητου Sam Crhist γίνεται γνωστή με τη συγκατάθεση των γονιών του. Ο πατέρας του δηλώνει πλέον πολύ ευτυχισμένος με τον «νεογέννητο άγγελό» του, ενώ η Μάργουαν εύχεται «μια ζωή γεμάτη ειρήνη για τα παιδιά όλου του κόσμου».
Όπως είχαν υποσχεθεί, έδωσαν το όνομά του στο μωρό τους που γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου σε χώρα της βόρειας Ευρώπης, μακριά από τη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Συρία, μακριά από τους καταυλισμούς με τους εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες, μακριά από τα βουνά, τις θάλασσες και τα ποτάμια που πέρασαν για μια καλύτερη ζωή, εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του, όπως ο πατέρας του και η μητέρα του.
Και μάλιστα, χωρίς η νεαρή γυναίκα να γνωρίζει τον περασμένο Μάρτιο, πως, όταν πέρασε με τα πόδια από τη Συρία στην Τουρκία, και έμεινε για μια ολόκληρη μέρα εγκλωβισμένη σε μια νησίδα στον Έβρο με τους ανέμους ισχυρούς και το κρύο ανυπόφορο, έφερε τον Sam Christ μέσα στα σπλάχνα της…
Η Μάργουαν μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τον περασμένο Απρίλιο για το γεμάτο δυσκολίες και κινδύνους ταξίδι που τους έφερε στην Ελλάδα, είχε τονίσει: «Ο σύζυγός μου, θέλει να ονομάσουμε το μωρό Χρήστο αν είναι αγόρι, ή Χριστίνα αν είναι κοριτσάκι. Συμπάθησε πολύ τον Χρήστο. Ήταν πολύ φιλικός. Ενδιαφέρθηκε πολύ για εμάς. Ενδιαφερόταν για όλους στο Φυλάκιο».
«Είμαι ένας εξαιρετικά ευτυχισμένος άνθρωπος και πολύ συγκινημένος» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χριστακούδης, αφού πληροφορήθηκε τα νέα και είδε τη φωτογραφία του νεογέννητου με την αφιέρωση.
«Ακόμη θυμάμαι όταν ήρθε υποβασταζόμενη από το σύζυγό της με τρόμο στο πρόσωπό της και αβεβαιότητα για το μέλλον της. Δύο νέα παιδιά, έκλαιγαν και προσπαθούσαμε να τους καθησυχάσουμε. Έτυχε να μάθουν κατά τη διάρκεια των ημερών παραμονής τους, ότι συντόμως θα γίνουν γονείς. Με δύο λιποθυμικά επεισόδια, της μητέρας Μάργουαν, και με εμάς να τη συνοδεύουμε μέχρι το νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις, διαγνώστηκε η εγκυμοσύνη της», θυμάται και συνεχίζει:
«Είναι καθολικοί και ο σύζυγός της από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε ήταν να πάει σε μια εκκλησία, έφτιαξε με μια κλωστή και ένα χαρτί, τον σταυρό και μου το πρόσφερε ως δώρο με μια γλυκιά αφιέρωση: "Από το Γιούσεφ στον Χρήστο"».
Αυτόν τον σταυρό, ο κ. Χριστακούδης τον έχει σήμερα σε κορνίζα κρεμασμένο σε τοίχο του γραφείου του και με ιδιαίτερη συγκίνηση, όπως είπε, μοιράστηκε τα ευχάριστα νέα και τα γλυκά συναισθήματα με τους συναδέλφους του και στην κεντρική υπηρεσία.
«Είναι η ζωντανή απόδειξη πως αυτό που όλοι μαζί κάνουμε πραγματικά αξίζει τον κόπο, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Το αποτέλεσμα είναι τόσο ευχάριστο, ότι προσφέρεις, όχι μόνο ως υπάλληλος της υπηρεσίας, αλλά ως άνθρωπος. Υπάρχει πλέον αποδοχή του ρόλου του ΚΕΠΥ».
«Η ιστορία του μικρού Χρήστου είναι εξαιρετικά συγκινητική για όλους εμάς στην Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής και είναι μία από τις πολλές ανθρώπινες ιστορίες που μας φέρνουν πιο κοντά σε όλους αυτούς που – ο καθένας για δικούς του λόγους – αναζητά στη χώρα μας προστασία ή μία καλύτερη ζωή. Τις αντιμετωπίζουμε όλες ξεχωριστά και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό πέρα και έξω από το στενά εννοούμενο υπηρεσιακό καθήκον» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής της Υπηρεσίας, Παναγιώτης Νίκας.
Η Μάργουαν έχει σπουδάσει οικονομικά και ο Γιούσεφ εργαζόταν ως λογιστής στη Συρία, ώσπου τον κάλεσαν να υπηρετήσει στο συριακό στρατό. Σε μια περίοδο εμφυλίου, όπου τα τελευταία τρία χρόνια δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, η εξέλιξη αυτή στάθηκε η αιτία για να πάρει μαζί με τη σύζυγό του τον δρόμο της προσφυγιάς.
Σήμερα, η ιστορία του νεογέννητου Sam Crhist γίνεται γνωστή με τη συγκατάθεση των γονιών του. Ο πατέρας του δηλώνει πλέον πολύ ευτυχισμένος με τον «νεογέννητο άγγελό» του, ενώ η Μάργουαν εύχεται «μια ζωή γεμάτη ειρήνη για τα παιδιά όλου του κόσμου».
Πηγή: ΑΜΠΕ (Κωνσταντίνα Μίχα)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω