του Γιάννη Λασκαράκη
Αυτές τις ημέρες μου έρχεται στο μυαλό η αλήστου μνήμης φράση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας του κ. Σαρτζετάκη, τον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχρισε το 1985 Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αντί του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως όλοι περίμεναν. Είχε πει λοιπόν ο κ. Πρόεδρος ότι οι Έλληνες είναι «ανάδελφον» Έθνος, θέλοντας να τονίσει ότι δεν υπάρχει κανένας λαός με τον οποίο έχουμε «συγγενικούς» δεσμούς κοινές καταβολές και κοινά συμφέροντα. Ήταν μια εποχή που είχε αρχίζει να διαμορφώνεται... το σημερινό κλίμα της εσωστρέφειας, της συνομωσιολογίας και του υπολανθάνοντος εθνικισμού, «γόνοι» του οποίου είναι οι παρατάξεις της Χρυσής Αυγής, του ΛΑΟΣ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Το δόγμα που επικρατούσε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι δηλαδή η «Ελλάδα ανήκει εις την Δύση», ήθελε να εκφράσει την πίστη του ηγέτη της Δεξιάς, ότι η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και στους δυτικοευρωπαϊκούς μηχανισμούς, με αποκορύφωμα την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ, εξασφάλιζε τα εθνικά μας συμφέροντα στην εποχή του ψυχρού πολέμου και της περικύκλωσης της Ελλάδας από χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα, αλλά και από τον παραδοσιακό μας εχθρό, την Τουρκία.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρ’ όλους τους φραστικούς ακροβατισμούς εναντίον της Δύσης, του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ, που εκφράζονταν και από τα συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ποτέ του δε σκέφτηκε σοβαρά να προσανατολίσει την εξωτερική του πολιτική προς άλλες κατευθύνσεις (Μόσχα, Αδέσμευτους, Τρίτο Κόσμο). Και την θέση του την ΕΟΚ ενίσχυσε, και στο ΝΑΤΟ παρέμεινε και οι «Βάσεις του θανάτου» δεν απομακρύνθηκαν. Αλλά και ο διάδοχός του Κώστας Σημίτης προχώρησε ακόμη παραπέρα και έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αποκορύφωμα αυτής της στρατηγικής μας επιλογής ήταν η Προεδρία της Ε.Ε. το Β' εξάμηνο του 2003 καθώς και η, ένεκα αυτής, συμμετοχή μας στην σύνοδο των G8 στο Evian της Γαλλίας.
Στις μέρες μας για πρώτη φορά από τότε, και ενώ έχουν αλλάξει δραματικά οι διεθνείς συνθήκες με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και του διπολισμού, αμφισβητείται η στρατηγική επιλογή της συμμετοχής μας στους δυτικοευρωπαϊκούς θεσμούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζεται σαν αντίπαλος και όχι σαν εταίρος, με τον οποίο έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινή πορεία προς ένα συνομόσπονδο υπερεθνικό σχηματισμό. Ακούγονται φωνές (όχι μόνο από το ΚΚΕ) για έξοδο από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από το ΝΑΤΟ Οι ευρωπαίοι ηγέτες και οι χώρες τους «δαιμονοποιούνται», με κριτήρια καφενείου, αγνοώντας το πόσο αλληλένδετες είναι οι οικονομίες μας. Ο τουρισμός είναι ένας μόνο από τους βασικούς τομείς της οικονομίας μας, που εξαρτάται από τις καλές σχέσεις μας με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, όπως είναι απαραίτητη και η υποστήριξη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στα εθνικά μας θέματα και στις διπλωματικές μας πρωτοβουλίες.
Για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός, καθοδηγούμενος από τις λαϊκίστικες, δήθεν αριστερές ή ξενοφοβικές κραυγές ορισμένων κομμάτων και ΜΜΕ, εκτρέπεται σε καταστροφικές για την χώρα του αντιλήψεις, σαν αυτή του πρώην προέδρου περί «αναδέλφου Ελλάδος». Ένα πράγμα σαν την Αλβανία του Χότζα, δηλαδή…
Πηγή: Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω