• Έχει δημιουργηθεί (σκόπιμα;) η παρανόηση ότι η επέκταση της τάφρου αφορά το σύνολο της ελληνοτουρκικής μεθορίου, κάτι που δεν ισχύει, καθώς τα έργα αφορούν συγκεκριμένα μικρά σημεία της, εκεί όπου το μικρό «βάθος» της αμυντικής γραμμής και το είδος του εδάφους από την ελληνική πλευρά απαιτεί το «ενισχυτικό αποτέλεσμα» της τάφρου σαν επιπλέον ξηρό κώλυμα σε τουρκικό ελιγμό...»
• Τα μικρά, νέα τμήματα που έχουν κατασκευαστεί (μια τάφρος σε όλο το μήκος των συνόρων θα ήταν κολοσσιαίο έργο, πέρα από τα ελληνικά οικονομικά μεγέθη και σαφώς άστοχη επιχειρησιακά ενέργεια), σύμφωνα με γνώστες του θέματος ενισχύουν τα επιχειρησιακά σχέδια όπως αυτά υπαγορεύονται από τα νέα δόγματα που έχουν υιοθετηθεί μέσα στην δεκαετία του 2000 και μπορούν να υλοποιηθούν από νέα μέσα που αποκτήθηκαν στο διάστημα αυτό (Leo2… όταν βέβαια αποκτήσουν και αποθέματα πυρομαχικών).
• Ο αγώνας απόκρουσης τουρκικής ενέργειας με επιθετικό ελιγμό τεθωρακισμένων (ίσως και με μεταφορά του σε τουρκικό έδαφος για υπερκέραση προγεφυρωμάτων… που βέβαια πολλοί αμφιβάλουν ότι είναι κάτι εφικτό) αφορά κυρίως τον νότιο τομέα με το πεδινό έδαφος. Εκεί δεν υπάρχουν τάφροι, ενώ και παλαιότερες προτάσεις για την δημιουργία τεχνητών «υγρών κωλυμάτων» στις παρυφές του Έβρου ποταμού εγκαταλείφθηκαν καθώς ακριβώς δεν συνάδουν με επιθετικούς ελιγμούς που μπορούν να εκτελέσουν οι πολύ ικανότερες από το παρελθόν τεθωρακισμένες δυνάμεις.
• Η τάφρος είναι μια «αναγκαστική» απόφαση από την αποψίλωση των διαθέσιμων δυνάμεων στην περιοχή αλλά και την αλματώδη εξέλιξη της απειλής από την αντίπερα όχθη. Δεν είναι πανάκεια των προβλημάτων της ελληνικής άμυνας στον Έβρο, ούτε βέβαια και απόρθητη.
Πηγή: Περιοδικό ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω