Αλαζονεία και λαϊκισμός

Διάχυτη είναι πια η πεποίθηση ότι η κατάσταση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου της Αλεξανδρούπολης δεν πάει άλλο.

Η αλαζονική και αυταρχική συμπεριφορά του κ. Λαμπάκη απέναντι σε όποιον έχει διαφορετική άποψη με τη δική του, αλλά και η έλλειψη στοιχειώδους αίσθησης περί του τι σημαίνει δημοκρατικός διάλογος και σύνθεση απόψεων, μετέτρεψε το ανώτατο όργανο δημοκρατικού προγραμματισμού του Δήμου, σε ένα χώρο αντεγκλήσεων και απαξιωτικών εκφράσεων, χωρίς ουσία και περιεχόμενο. Είναι μακράν, το χειρότερο από τα πέντε δημοτικά συμβούλια στα οποία είχα την τιμή να συμμετάσχω, και μέσα από τα οποία προσπαθούσα πάντα να εκφράζω ένα λόγο συναινετικό και δημιουργικό...»

Όσοι γνωρίζουν λίγα από την ιστορία αυτής της πόλης, εκτός ίσως από τον κ. Λαμπάκη και κάποιους υβριστές και λασπολόγους που όψιμα τον «κανακεύουν», γνωρίζουν τους δημιουργούς και το έργο τους, σε αντίθεση με τα παχιά λόγια και τα γνωστά στερεότυπα του λαϊκισμού που κυριαρχούν στο σημερινό δημόσιο λόγο.

Αυτός ο λόγος του λαϊκισμού, ευκολόπεπτος και επιθετικός απέναντι στον «ορθό λόγο», στην επιστημονική μέθοδο της ανάλυσης και στη σύνθεσης, στο λόγο των επιχειρημάτων και των οραμάτων, κινδυνεύει να μολύνει την τοπική μας κοινωνία και να ευνουχίσει κάθε προσπάθεια για να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για το μέλλον αυτού του τόπου.

Δυστυχώς το μέλλον αυτό προβλέπεται δυσοίωνο, μια και η ανάληψη της δημοτικής εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός και όχι μέσο για την υλοποίηση ενός οράματος που δεν υπάρχει.

Η ευθύνη όμως για τη διεξαγωγή σοβαρού διαλόγου δεν επαφίεται μόνο στους πολιτικούς. Σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη συμμετοχή σε αυτόν ευρύτερων στρωμάτων της τοπικής κοινωνίας, η απουσία των οποίων αφήνει μεγάλο κενό, το οποίο καλύπτει ο λαϊκισμός και η αλαζονική εγωπάθεια των μέτριων.

Είναι καιρός να βγουν από το «καβούκι» τους όλες οι δυνάμεις του πνεύματος και της δημιουργίας, οι δυνάμεις του «ορθού λόγου» και της φαντασίας, οι δυνάμεις που θεωρούν την πολιτική την ομορφότερη τέχνη, οι δυνάμεις που τολμούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα αν χρειαστεί για να υπερασπισθούν τη λογική και την αισθητική.

Λέγεται ότι κάθε κοινωνία έχει τους ηγέτες που της αξίζει. Ε, όχι λοιπόν, δεν μας αξίζουν αυτοί οι ηγέτες. Γιατί εμείς που τους αναδεικνύουμε μπορούμε να τους αλλάξουμε. Και είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε…

Γιάννης Λασκαράκης

Πηγή: Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ