Συνελήφθησαν Αλεξανδρουπολίτες που έψαχναν τον θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Δεν είναι ότι έψαχναν κάποιο θησαυρό ή ότι είχαν κάνει σκοπό της ζωής τους να τον βρουν διακινδυνεύοντας πολλά, ακόμη και τον εντοπισμό με τη σύλληψή τους και όσα επακολουθούν μετά από τέτοιες πράξεις, οι τέσσερις κάτοικοι Αλεξανδρούπολης που τελικά έγιναν αντιληπτοί και συνελήφθησαν, όταν κάτι δεν πήγε καλά. Η επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν στους δικούς τους κύκλους είναι ότι έψαχναν το θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος αν βρεθεί σώζεται η Ελλάδα από την οικονομική κρίση!

Είχαν ελληνοπρεπείς αρχές οι χρυσοθήρες, που δούλεψαν κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες για να προσεγγίσουν τον αρχαίο θησαυρό στην περιοχή της ορεινής Ροδόπης. Ο συνταξιούχος καπετάνιος και οι τρεις άνεργοι φίλοι του πραγματικά κατέστρωσαν ένα σχέδιο που όμοιό του δε θα υπήρχε άλλο, αξιοποιώντας παλιούς χάρτες και πληροφορίες. Μόνο που δεν πρόλαβαν να το ολοκληρώσουν...»

Άνοιξαν μια τεράστια τάφρο, χρησιμοποιώντας κομπρεσέρ και γεννήτριες με φτυάρια, τσάπες και άλλα εργαλεία, με πολύ προσωπική δουλειά σ΄ ένα σημείο δύσβατο, που δύσκολα προσεγγίζεται. Έφτασαν στο Παπίκιο Όρος της Ροδόπης, που υπήρξε φημισμένο κέντρο μοναχισμού από τον 11ο έως τον 15ο αιώνα μ.Χ., εφάμιλλο του Αγίου Όρους. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Παπίκιο γίνεται σε δύο χωρία του Τυπικού του Γρηγορίου Πακουριανού, συντάχθηκε το 1083 και μας πληροφορεί ότι ο ναός του Αγίου Γεωργίου Παπικίου όρους ήταν μετόχι της μονής της Θεοτόκου Πετριτζονιτίσσης, σημερινό Μπάτσκοβο.

Στα μοναστήρια του Παπίκιου όρους, όπως λέει ο αρχαιολόγος Νίκος Ζήκος, μόνασαν μεγάλες και ιστορικές μορφές της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας. Σύμφωνα με βυζαντινούς ιστορικούς και χρονογράφους, από τα μοναστήρια του Παπίκιου πέρασαν επιφανή πρόσωπα του Βυζαντίου, όπως ο νόθος γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’, Αλέξιος (1143-1180), ο ηγεμών των Σέρβων Στέφανος Α’ Νεανία, ο οποίος στο τέλος της ζωής του ασπάστηκε το μοναχικό σχήμα, αφήνοντας την εξουσία στον δευτερότοκο γιο του Στέφανο (1195). Σύμφωνα με τον Ιωάννη Ζωνάρι, στους πρόποδες του Παπικίου κατασκήνωσε ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος Α’ Κομνηνός (1081-1118) κατά το διάστημα της εκστρατείας του εναντίον των Παυλικιανών. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για την ιστορία της περιοχής, αλλά όπως φαίνεται οι χρυσοθήρες ή δεν τη γνώριζαν ή τη γνώριζαν πολύ καλά κι άλλα έψαχναν.

Οι τέσσερις άνδρες όμως πρέπει να έπεσαν στην αντίληψη τσομπάνηδων, που κινούνται στην περιοχή, οι οποίοι ειδοποίησαν την αστυνομία και τους έπιασε για παράνομη ανασκαφή σε χώρο που δε θεωρείται αρχαιολογικός, ενώ κατέσχεσε όλο τον εξοπλισμό τους, γεννήτρια, κομπρεσέρ κλπ. Η έκπληξη των αρμοδίων αστυνομικών αρχών ήταν μεγάλη, όταν βρέθηκαν μπροστά στο όρυγμα που είχαν ανοίξει, το οποίο ήταν προστατευμένο με νάυλον από τη βροχή και τα φύλλα και ήταν καλυμμένο για να μην προκαλεί το μάτι του διερχόμενου.

Οι ιστορίες που λέγονται στην περιοχή μιλούν και για λίρες που έκρυψαν αντάρτες κοντά στο στρατιωτικό Φυλάκιο Μαχαίρα. Την αλήθεια για τα πραγματικά κίνητρα της πράξης τους τη γνωρίζουν οι ίδιοι, οι οποίοι όμως δε λένε για ποιο λόγο βρέθηκαν σ΄ εκείνο το κακοτράχαλο σημείο, κουβαλώντας τη γεννήτρια στα χέρια από μονοπάτια ανηφορικά και δύσβατα, κάνοντας μια υπέρμετρη προσπάθεια να φτάσουν στο επίμαχο σημείο του θησαυρού.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη επέλεξαν συνήγορο υπεράσπισης για να εμφανιστούν στο αυτόφωρο δικαστήριο, όπου αναμένεται να πάρουν αναβολή για να προετοιμαστούν και να οδεύσει η υπόθεσή τους σε τακτική δικάσιμο. Το χειρότερο είναι όχι το ότι συνελήφθησαν, αλλά το ότι δεν πραγματοποίησαν το όνειρο της ζωής τους να βρουν τον θησαυρό. Τον θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή των ανταρτών ή των Βούλγαρων κατακτητών, δεν έχει σημασία… Και είχαν φτάσει τόσο κοντά.

Πηγή: Εφημερίδα Ο ΧΡΟΝΟΣ