Με σύνθημα «Όχι στη νέα συμφωνία, Αρκετά πληρώσαμε τους εκβιασμούς και την κοροϊδία κυβερνήσεων – δανειστών, Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία τους», η Κομματική Οργάνωση Έβρου του ΚΚΕ πραγματοποίησε συγκέντρωση – συλλαλητήριο στην Αλεξανδρούπολη
Ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αλεξανδρούπολης.
Η ομιλία του κ. Παπατολίδη:
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Εργαζόμενοι και εργαζόμενες νέοι και νέες, όσοι είστε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια στο πλευρό του ΚΚΕ, όσοι κατά καιρούς συναντηθήκαμε στο μετερίζι του αγώνα, της πάλης για μια καλύτερη ζωή αλλά και όσοι κρατήσατε επιφυλάξεις ερωτηματικά για την πολιτική του Κόμματος μας, εμπιστευτήκατε στις τελευταίες εκλογές τον Σύριζα πως μπορεί να αποτελέσει μια χαραμάδα ελπίδας, στο σκότος της βαρβαρότητας που βιώνατε και σήμερα προβληματίζεστε, σήμερα σας καλούμε να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στα αντιλαϊκά σενάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη και έχουν σα μοναδικό θύμα σε κάθε παραλλαγή τον ίδιο το λαό.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, τους άνεργους και τους συνταξιούχους, τις νέες και τους νέους των λαϊκών στρωμάτων, γιατί στο στόχαστρο, στο μάτι του αντιλαϊκού κυκλώνα βρίσκεστε εσείς.
Εσείς που πληρώσατε με την απόλυση, με τα μεροκάματα πείνας και τις κουτσουρεμένες συντάξεις, με τη φορολεηλασία τα προηγούμενα μνημόνια, που ακούσατε δεκάδες φορές πως αυτά τα δύσκολα μέτρα θα είναι τα τελευταία.
Σήμερα δε μένει άλλος χρόνος για να χαθεί, κάθε δευτερόλεπτο αναμονής, κάθε ώρα που δίνεται πίστωση από το λαό στη νέα κυβέρνηση μετατρέπεται σε σφίξιμο της θηλιάς για τον ίδιο.
Φίλοι και σύντροφοι
Σήμερα ζούμε την Ευρώπη που αλλάζει, την ελπίδα που έρχεται, το μνημόνιο που σκίζεται. Σήμερα ζούμε το πεντοζάλη που θα χόρευαν οι αγορές.
Με τους 400 και πάνω εφαρμοστικούς νόμους του προηγούμενου μνημονίου, με 55 σελίδες του συριζαίϊκου μνημονίου αλλά και το νέο μνημόνιο των θεσμών.
Σήμερα βλέπουμε το βασιλιά γυμνό, την ΕΕ που οι κομμουνιστές προειδοποιούσαμε πως μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει, να δείχνει τον πραγματικό της χαρακτήρα.
Προεκλογικά προειδοποιούσαμε πως ο λαός δεν πρέπει να ξοδέψει τη θέληση του για πραγματική φιλολαϊκή αλλαγή στις φρούδες ελπίδες, στις απατηλές υποσχέσεις του Σύριζα με τα ψίχουλα της Θεσσαλονίκης.
Οι κόκκινες γραμμές της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς όπως βάφτισαν την τρόικα έγιναν πράσινο φως σε μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα που έχουν την έγκριση της κυβέρνησης.
Έγινε αυτούς τους 5 μήνες ολοφάνερο πως στο τραπέζι που έχει σαν προϋπόθεση της συμφωνίας, την αναγνώριση του αντιλαϊκού χρέους, τις δεσμεύσεις από τις συνθήκες της ΕΕ, τη δανειακή σύμβαση και τους όρους της, το μονόδρομο τελικά που έχει μοναδικό κερδισμένο το κεφάλαιο, πως σε ένα τέτοιο τραπέζι το γεύμα θα είναι για τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, αλλά ο λογαριασμός θα πάει στους εργαζόμενους, στο λαό.
Γιατί φίλοι και σύντροφοι
Το μπιλετάκι και των δύο συμφωνιών που είναι στο τραπέζι και των θεσμών και του Σύριζα, είτε στο μενού χρεώνει με περισσότερο ΦΠΑ, είτε με περικοπές σε συντάξει και μισθούς, δεν έχει τίποτε φιλολαϊκό, όσο και να προσπαθεί να το αποδείξει η κυβέρνηση με μερικά μέτρα που δήθεν θίγουν το κεφάλαιο, όπως η έκτακτη εισφορά σε κέρδη.
Γιατί αν θέλουν να βάλλουν στο χέρι τους ολιγάρχες του πλούτου, γιατί δεν καταργούν καμία φοροαπαλλαγή από τις 57 στους εφοπλιστές. Γιατί δεν αυξάνουν μόνιμα τη φορολογία στα κέρδη των Ανωνύμων Εταιρειών, γιατί χάρισαν εκατοντάδες εκατομμύρια με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου από την αρχή της διακυβέρνησης τους;
Είναι πρόκληση φίλοι και σύντροφοι αυτό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως διαπραγματεύεται για το λαό, όταν ετοιμάζεται να αφαιρέσει από το λαϊκό εισόδημα με την αύξηση του ΦΠΑ και την αύξηση των εισφορών σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Σήμερα κάθε τίμιος εργαζόμενος ότι και να ψήφισε χρειάζεται να βρει κουράγιο και αυτό του το δίνει το κάλεσμα το ΚΚΕ για να κλείσει τα αυτιά στην τρομοκρατία και τις απειλές που εκσφεδονίζονται από τους δανειστές., αλλά και από τις δυνάμεις ΝΔ Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ και άλλων πρόθυμων να βάλλουν το χεράκι τους στη νέα αντιλαϊκή σφαγή.
Γιατί η περιβόητη συμφωνία όχι μόνο δε θα κλείσει με έναν νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων, αλλά θα ανοίξει και άλλους μετά. Θα ζήσουμε το χιλιοπαιγμένο έργο, δεν πιάνεται ο τάδε στόχος νέα μέτρα, δεν πιάνεται ο άλλος στόχος περικοπές. Για να συνεχίζεται το μαρτύριο της σταγόνας και του αργού θανάτου για το λαό.
Οι υποστηρικτές του μένουμε ΕΕ, γιατί στο χάρτη ανήκουμε στην Ευρώπη, ας μην ξεχνιόμαστε, όταν φωνάζουν μένουμε Ευρώπη, εννοούν φυσικά, μένουμε στη βαρβαρότητα των δύο προηγούμενων αλλά και των νέων μνημονίων. Μένουμε σε ένα σάπιο οικοδόμημα που έχει σαν στόχο όπως συνομολογείτε από το μνημόνιο των μνημονίων του Μάαστριχ, αλλά και στις επόμενες συνθήκες της Λισσαβόνας, της Ευρώπης 2020, του Euro plus, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, να φθηνύνει την εργατική δύναμη παραπέρα.
Σε αυτή την ΕΕ, που έχει στο καταστατικό της την υπεράσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, δεν έχουν κανένα λόγο να θέλουν να μείνουν ούτε οι εργαζόμενοι της χώρας μας, ούτε οι εργαζόμενοι της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ισπανίας. Γιατί ο δικός τους ιδρώτας γεμίζει τους κουμπαράδες του κεφαλαίου.
Αυτή η ΕΕ δεν έχει να μετρήσει ούτε μία κυριολεκτικά φιλολαϊκή συμφωνία, που να ζητάει αύξηση μισθών ή συντάξεων, αντίθετα έχει σκάσει από αντιλαϊκά μέτρα και συνθήκες, από περικοπές στους λαούς και προνόμια στην ολιγαρχία, από πολέμους και βαρβαρότητα. Αυτές τις συμφωνίες ψήφισαν και στηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και περνούν, είτε δεξιές είτε αυτοαποκαλούμενες αριστερές, είτε ακροδεξιές, είτε κεντρώες.
Να γιατί κάθε φορά που οι εργαζόμενοι κάτω από την τρομοκρατία ή τις ψεύτικες ελπίδες αποδέχονται αυτό το δρόμο, στο όνομα του μεγαλύτερου κακού που θα ρθεί με τα ίδια του τα χέρια σφίγγει τη θηλιά του.
Αλλά και από την άλλη ο λαός μας χρειάζεται να απορρίψει την ψευδεπίγραφη ρήξη που υπόσχονται ομάδες εντός Σύριζα, αλλά και ομάδες εντός αστικής τάξης και που δεν είναι τίποτα άλλο από την παραλλαγή της βαρβαρότητας, με ένα νέο νόμισμα, αλλά με όλους τους άλλους αντιλαϊκούς παράγοντες, όπως την ιδιοκτησία του πλούτου και την εξουσία να βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλίων.
Γιατί μια τέτοια λύση που προτάσσεται δήθεν σα φιλολαϊκή διέξοδος, θέλει το λαό μας να συνεχίζει να είναι χειροπόδαρα δεμένος από τους καπιταλιστές, θέλει τη χώρα μας να αλλάζει άρμα στον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό βάζοντας το λαό απλά να χειροκροτεί και να πανηγυρίζει που θα συνεχίζει να θυσιάζεται αλλά επιλέγοντας άλλη σημαία από την προηγούμενη στους συμμάχους.
Σύντροφοι και φίλοι στα παζάρια που γίνονται αυτές τις μέρες στις Βρυξέλλες είναι πλέον πεντακάθαρο πως όποια αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων δε θα έχει τη σφραγίδα σε καμία περίπτωση των λαϊκών συμφερόντων. Η κατάληξη ή μη κατάληξη της συμφωνίας δε θα είναι αποτέλεσμα του χάσματος των θέσεων των θεσμών και της κυβέρνησης, αλλά απότοκο ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μέλλον της ευρωζώνης. Δηλαδη αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν είναι άσχετες για τη διαπάλη για ένα σκληρότερο πυρήνα της ευρωζώνης, τις αντιθέσεις Γερμανίας και ΗΠΑ Βρετανίας, αντιθέσεις που εκφράζονται και στη διαπάλη για το μεταναστευτικό σε ένα βαθμό.
Ούτε οι θεσμοί τρομάζουν με τις ελληνικές θέσεις που δεν έχουν τίποτα φιλολαϊκό όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, από την άλλη ούτε οι αποστάσεις είναι τεράστιες.
Η διαπάλη εντός ΕΕ κάνει πιο φανερό πως αυτοί που ισχυρίζονται πως μπορούν να τις αξιοποιήσουν για φιλολαϊκές λύσεις γελιούνται ή καλύτερα κοροϊδεύουν οικτρά. Το παραμύθι αυτό που ξεστομίζει η κυβέρνηση και για τη διαπάλη για την ενέργεια όχι μόνο δε μετατρέπει την Ελλάδα σε λιμάνι απάνεμης ευημερίας, αλλά βάζει το σκάφος στη μέση των τεράστιων κυμάτων που συγκρούονται με ότι σημαίνει για τον κίνδυνο ανάφλεξης και πολέμου και στην περιοχή μας.
Άλλωστε η αποσταθεροποίηση και στα Δυτικά Βαλκάνια, μεταξύ Σκοπίων και Αλβανίας, αφορά χώρες πιστές στο άρμα του ευρωατλαντισμού και της ευρωπαϊκής στρατηγικής.
Το βάθεμα της κρίσης πέρα από την οικονομική καταστροφή κάνει πιο λυσσασμένη την αντιπαράθεση των καπιταλιστών και αυτό γίνεται φανερό σε Ουκρανία, σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Οι χοροί και τα τραγουδάκια του υπουργού Εξωτερικών της χώρας μας με τους Νατοϊκούς υπουργούς, αλλά τον τούρκο συνομόλογο του, τα δωράκια της αριστερής κυβέρνησης στις ΗΠΑ για νέες βάσεις στο Αιγαίο, αλλά και τα ανοίγματα στη Ρωσία χωρίς να θίγεται ο ευρωατλαντισμός στον προσανατολισμό της χώρας, όχι μόνο δεν εξομάλυναν τις σχέσεις με τους γείτονές μας, αλλά αντίθετα μετρήσαμε δεκάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου, της υφαλοκρηπίδας από την Τουρκία, αλλά και αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο από την Αλβανία.
Με λίγα λόγια φίλοι και σύντροφοι, όσο κυριαρχούν τα τσακάλια του πλούτου, οι καπιταλιστές, τόσο κάθε παραγωγική δυνατότητα όπως είναι ο ορυκτός πλούτος, οι υδρογονάνθρακες από εν δυνάμει παράγοντας ευημερίας για το λαό, θα γίνεται το τρόπαιο σκληρών και πολλές φορές αιματοβαμμένων ανταγωνισμών.
Να γιατί ο λαός μας πρέπει να μην παραταχθεί και να μην γίνει ουρά στα συμφέροντα των βουβαλιών, για να μη γίνει ο ίδιος εν τέλει το βατράχι που θα την πληρώσει.
Σε όλα αυτά φίλοι και φίλες υπάρχει λύση, υπάρχει διέξοδος και αυτή βρίσκεται στην πρόταση, στο κάλεσμα του ΚΚΕ.
Γιατί η πρόταση του ΚΚΕ στηρίζεται στις τεράστιες δυνατότητες του τόπου μας, στις αστείρευτες δυνάμεις της εργατικής τάξης που είναι ο βασικός παραγωγός, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και του χωριού.
Σήμερα δανειστές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση με διαφορετικό τρόπο μας σερβίρουν πως δε μπορούμε αν ζήσουμε αλλιώς παρά μόνο δουλεύοντας, κάνοντας θυσίες για την πλουτοκρατία.
Πως είναι αιώνια η βαρβαρότητα και η εκμετάλλευση, σβήνουν μονοκοντυλιά ότι πιο προοδευτικό έχει σφραγίσει την ανθρώπινη ιστορία και δεν είναι άλλο από την ίδια τη δύναμη της ταξικής πάλης που είναι ο κινητήρας της κοινωνικής εξέλιξης.
Σε αυτό συνδράμουν από Σοσιαλδημοκράτες και δήθεν αριστεροί ριζοσπάστες όσο και ακροδεξιοί ναζιστές που όλοι μαζί βγάζουν λάδι το σύστημα της βαρβαρότητας. Όλους τους πιάνει σύγκρυο όταν ακούν για ταξική πάλη και οργάνωση του λαού.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θέλουν το λαό παγιδευμένο στο δρόμο της ΕΕ, σε αυτή ή κάποια λίγο διαφορετική ΕΕ, προσπαθούν να τον κάνουν χειροκροτητή και ενεργό υποστηριχτή της καταστροφής του.
Σήμερα απαιτείται να τραβηχτεί ένας εντελώς αντίθετος δρόμος για το λαό για την πατρίδα μας.
Ένας δρόμος που ο παραγόμενος πλούτος δε θα γεμίζει τις τσέπες και τους λογαριασμούς στην Ελβετία που έχουν οι κηφήνες του πλούτου, που δε θα γίνεται κέρδη και αποπληρωμή δανείων. Που οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου θα καρπώνονται τα αποτελέσματα της δουλειάς τους.
Απαιτείτε να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα συγκεντρωμένα ΜΠ, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα λιμάνια, οι υποδομές, ο ορυκτός πλούτος και οι υδρογονάνθρακες, οι υποδομές που διαθέτει η χώρα μας.
Να μπει τέρμα στην αναρχία του ανταγωνισμού που μόνο κριτήριο στην παραγωγή έχει τα κέρδη, να γίνει αποκλειστικό εργαλείο για μια πραγματικά ισόμετρη ανάπτυξη που ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, ο πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός που θα εξειδικεύεται κατά κλάδο και περιοχή, θα καταμερίζει αναλογικά τους πόρους την εργασία, θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη που έχει στο επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες. Σε μια τέτοια οργάνωση της παραγωγής, θα εξαλειφθεί το βάσανο της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Θα καρπίζει πραγματικά η προσπάθεια των εκατομμυρίων εργαζομένων του τόπου μας.
Γιατί και σήμερα καρπίζει σε συνθήκες γαλέρας και καρπίζει όμως για το κεφάλαιο που μετράει 600 δις στην Ελβετία, οφ σορ και καταθέσεις αλλού. Γιατί τίνος κόπου αποτελέσματα είναι αυτά και σε ποιανού τσέπη πάνε φίλοι και φίλες;
Στην πρόταση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο πως η ρήξη, σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ το ΝΑΤΟ κάθε ιμπεριαλιστικό μηχανισμό , για να έχουμε πραγματικά διεθνείς ισότιμες σχέσεις στις οποίες θα χρησιμοποιούμε τα πλεονεκτήματα της παραγωγής του τόπου μας. Για να ξετινάξουμε το ζυγό των απαγορεύσεων, των ποσοστώσεων σε αυτά που μπορεί να παράγει ο τόπος μας στη ν αγροτική παραγωγή. Σε μια τέτοια οικονομία θα εισάγουμε μόνο ότι δε μπορούμε να παράγουμε. Σε μια τέτοια οικονομία θα αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες για τη δημιουργία σημαντικών τομέων στη βιομηχανική παραγωγή όπως η χημική βιομηχανία, η κατασκευή μηχανών στην αγροτική παραγωγή, η βιομηχανία τροφίμων. Θα αξιοποιηθούν τα τεράστια πλεονεκτήματα στον ορυκτό πλούτο που κατατάσσουν τη χώρα μας και ειδικά την περιοχή μας στις πιο πλούσιες σε όλη την Ευρώπη.
Μια εξουσία που το πάνω χέρι θα το έχει η εργατική τάξη και ο λαός δε θα αναγνωρίσει ένα χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός μας, που η αναγνώριση του σημαίνει να το πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Το χρέος αυτό δημιουργήθηκε από τον πακτωλό των πακέτων για την Ολυμπιάδα, για τους Νατοϊκούς εξοπλισμούς, για τις φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές και βιομήχανους, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζιτών. Γι αυτό ένα τέτοιο χρέος θα διαγραφτεί, γι αυτό ένα τέτοιο χρέος δεν είναι λίγο ή πολύ απεχθές, αλλά εντελώς απεχθές για το λαό μας.
Φίλοι και φίλες εσείς που σήμερα διατηρείτε επιφυλάξεις για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, αλλά γνωρίζεται πως ότι φιλολαϊκό μπορεί να υπάρξει θα έχει τη σφραγίδα του ΚΚΕ, σας καλούμε να μην χάσετε χρόνο. Εδώ και τώρα δε χρειάζεται να συμφωνήσετε σε όλα για να παλέψουμε μαζί για να αναπληρωθούν οι απώλειες από παλιότερα και νεότερα μέτρα.
Εδώ και τώρα χρειάζεται να κάνετε το βήμα για να αντιπαλέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα, για να ενισχυθεί η λαϊκή συμμαχία που σήμερα μπορεί να βάλλει φρένο στα χειρότερα και να ανοίξει το δρόμο για τις βαθιές φιλολαϊκές ανατροπές.
Όσο το κίνημα μένει αδύναμο, όσο κυριαρχούν οι δυνάμεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, όσο η πλειοψηφία των εργαζομένων απέχει από τους αγώνες, οι καταπιεστές θα νιώθουν πανίσχυροι και οι καταπιεζόμενοι αδύναμοι.
Ο συσχετισμός δύναμης μπορεί να αλλάξει, φτάνει να μη χαθεί χρόνος, ο λαός να οργανωθεί να παλέψει ενάντια στους εκμεταλλευτές του, ενάντια σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής συμφωνίας. Ο φόβος, η μοιρολατρία είναι όπλα του συστήματος, τώρα πρέπει να αποτιναχθούν.
Το καινούργιο που δεν δοκίμασε ο λαός μας δε βρίσκεται ανάμεσα στην αλλαγή της μιας με την άλλης αστικής κυβέρνησης, αλλά στην ίδια του την παρέμβαση στις εξελίξεις, με τη δύναμη του, την οργανωμένη με σχέδιο ταξική πάλη.
Αυτό φοβούνται οι κυρίαρχοι και εμείς είμαστε εδώ σας καλούμε ακόμη μια φορά κάνετε το βήμα πυκνώστε τις γραμμές της ταξικής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας, η ελπίδα βρίσκεται εδώ με το ΚΚΕ, όχι σε χιλιοπαιγμένες αντιλαϊκές συνταγές, η ελπίδα βρίσκεται μέσα στον ίδιο το λαό αν πιστέψει τη δύναμη του, όλοι χρειάζεται να βάλλουμε τη δική μας συμβολή τη δική μας σφραγίδα, γιατί ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι κυριαρχημένοι.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω